Beeldhouwen is verwijderen. Weghakken, -vijlen en -schuren totdat de (min of meer) gewenste vorm overblijft. Dat is de theorie. In de praktijk blijf je dan met de volgende resultaten zitten. Stuk voor stuk hebben ze je bloed zweet en tranen gekost, dus wegdoen is ook weer zowat.
Het eerste beeld, mijn 1e abstracte periode
De eerste keer beeldhouwen. De eerste keer een gebarsten steen. Maar de tweede poging leidde dan toch tot dit Abstract in witte marmer. Krullen, een ei-vorm, … , het is nog tekenen in steen…
Masker, groene marmer
Een dag over een klein stuk prachtig groen marmer en een slijpschijf. Met deze ingredienten kom je toch tot iets aardigs.
Druppeltank, zwart vulkanisch gesteente
Volledig geïnspireerd op een lange tocht naar Frankrijk op de Guzzi. De echte is toch mooier. Meer kan ik er niet over zeggen.
Beeldengroep (voor op het nachtkastje…), speksteen
Dan heb je nog een dag over. En een paar reststukjes speksteen. Dat wordt dan zoiets. Ik vond het wel geinig, vooral die linker.
Bloemen, mijn eigen gothische periode, grijs marmer
Lekker los gegaan op alle vloeiende en krullende lijnen in dit beeld. Alles kwam uit zoals bedoeld. Het is niet abstract en het is onderwerp is wellicht ordinair, maar ik vond het wel lekker.
Vlam, eeuwig, marmer
Vlammend marmer omgevormd tot een flakkerende vlam. Expressief, met duidelijke en krachtige lijnen. Toch zegt hij mijzelf minder.
Varen, heel harde steen…
Een ontrollende varen, met drie elkaar omarmende bladeren. Niet heel fijn afgewerkt als gevolg van de harde en geteisterde steen, met als gevolg tijdgebrek. In de tuin, in de Nederlandse regen krijgt hij wel iets plataardigs.