Het is weer hoogste tijd om een blog te schrijven! We zijn weer vier maanden in Nederland geweest, en inmiddels al weer in Frankrijk gearriveerd. We hebben niet stil gezeten! In Leiden hebben we hard gewerkt om ons huis te koop te zetten. Vele spullen verkocht via Marktplaats of Whoppah, een aantal studentes blij gemaakt met meubels voor hun nieuwe studentenkamers, Ronald McDonaldhuis blij gemaakt (door spullen aan de kringloopwinkel van Marijke in Wassenaar te doneren, en de opbrengst van de verkoop gaat naar het Ronald McDonaldhuis, mooi toch?).
Volgorde der dingen in FR
Ondertussen ook zoveel mogelijk voorbereidingen voor Frankrijk getroffen. Daarbij schoten we regelmatig in de lach, omdat dat niet altijd van een leien dakje gaat! Regelmatig liepen we vast met aanvragen voor bijvoorbeeld gas/water/licht, omdat we nog niet officieel in FR wonen (en dus geen adres kunnen aantonen d.m.v. een energierekening of telefoonrekening), of omdat we nog geen Frans telefoonnummer hadden, of dat we nog geen Franse bankrekening hadden. Dus aan de bak met die dingen. In Frankrijk is het belangrijk om alles in de juiste volgorde te doen. Bart zijn mobiele telefoon kan een 2e e-sim aan, dus hij kon online een Frans mobiel nummer aanvragen, hoezee. En na vele zoektochten bij diverse banken, hebben we één bank gevonden waar we vanuit Nederland een Franse rekening konden openen, hoezee.
R.I.B.
De Fransen zijn op een aantal vlakken best ouderwets. We kwamen er al snel achter dat we bij heel veel aanvragen een zogenaamde RIB moesten overleggen. Een RIB, wat is dat nou weer? Niet te verwarren met RIP (rest in peace) dat is heeeeel wat anders. De RIB is een “Relevé d’Identité Bancaire”, ofwel een briefje met daarop je IBAN nummer en tenaamstelling van de rekening. Echt… dat heb je overal voor nodig. Door het openen van de Franse bankrekening bij Bunq, hebben wij nu ook een heuse RIB! Frankrijk gaat voor ons open!
PACS
Onze notaris gaf ons in april de tip om na te denken over ons samenlevingscontract. Het Nederlandse contract geldt namelijk niet voor de Franse wet, in de zin van dat we daarmee geen erfgenamen van elkaar zijn (en dat gaat een hoop geld kosten als één van ons overlijd). We hebben advies ingewonnen en wij zouden een Pacte Civil de Solidarité (de PACS) kunnen afsluiten, dat is een soort samenlevingscontract dat wél geldt voor de Franse wet. Dus we kunnen straks zeggen (als we bij de notaris zijn geweest) “nous sommes pacsé”, ofwel we zijn ge-pacst… haha.
Wit wassen
Afgelopen weken hebben we ook regelmatig contact gehad met de notaris. In het voorlopige koopcontract staat dat wij met een verklaring van onze bank moeten komen, dat het geld waarmee wij het huis gaan betalen, op een legale manier verkregen is en niet is witgewassen. Een soort controle op de wet Bibob, zoals wij ook in NL hebben. Maar…. onze Nederlandse banken geven die verklaring niet. Ze willen alleen zeggen dat wij klant zijn en hoeveel er op de rekening staat, maar verder niet. Tja, wat doe je dan? Vragen aan de notaris of we dat ook op een andere manier kunnen aantonen. Gelukkig heeft de notaris een erg behulpzame assistent (‘clerc’) die ons diverse mogelijkheden bood waarmee het nu in orde lijkt te zijn.
Paklijst
Bart had een mooie 3d-tekening gemaakt hoeveel verhuisdozen in onze camionette passen, en toen zijn we eerst een soort ‘pak’ lijst gaan maken van wat we echt de eerste paar weken nodig hebben. Dozen genummerd en gekeken wat er in de bus past op basis van die tekening van Bart. Nou, dat was erg handig! Het zal de eerste weken best gek zijn om een soort te kamperen in ons nieuwe huis, aangezien we lang niet al onze eigen spullen mee kunnen.
Au revoir et à bientôt
Ook het onvermijdelijke moment van vertrek naderde. We wilden iets eerder in FR zijn dan 15 september (datum overdracht), omdat er daar ook een aantal dingen geregeld moesten worden die alleen maar op kantoor kunnen. Dus de laatste dagen vorige week spullen inpakken die we voor de eerste paar weken nodig hebben. En de tekening van Bart werkte perfect, we hadden snel alles ingepakt. Ondertussen liepen buren af en aan met lieve cadeautjes, tekeningen en lekkernijen voor onderweg. Zo lief! Op de avond van vertrek kwam mini-Milla zelfs nog even in haar pyjama vlak voor het slapen gaan langs, om nog even extra gedag te zeggen, het (ondeugende) schatje! Rond 21 uur waren we klaar voor vertrek. Onze buurtjes Kristen en Wouter, Esther, Marloes en Peter stonden klaar voor de ‘uitzwaai’. Heel gezellig om zo uitgezwaaid te worden. Op naar de lange tocht van 1200 km de nacht door!
De rit verliep voorspoedig, geen files, geen wegwerkzaamheden,
dus rustig met 100 km/u doortuffen met ons volgepakte busje. We hebben wel wat extra stops gemaakt, want de nacht doorrijden is niet heel goed voor je nachtrust. Tegen 12 uur kwamen we aan in Ganges waar we wederom allerhartelijkst door Walter en later ook Valérie werden ontvangen. Er stond in de keuken een grote mand met allerlei groenten en fruit voor ons klaar met kaas en wijn erbij, zodat we niet meteen op pad zouden hoeven voor de eerste boodschappen.
Wat heerlijk! ’s Middags hebben we nog een paar uurtjes bijgeslapen. ’s avonds ben ik met de mand groenten aan de slag gegaan en heb een tian gemaakt (een provençaalse groenteschotel). Het recept is zonder deeg, maar ik dacht… ik maak er een quiche / tian van. Nou dat had ik beter niet kunnen doen. Er zitten veel tomaten in, dus het wordt heel nat in de taart. Geen lekker knapperig deeg dus, maar papperige zooi. Maak een tian dus nooit met deeg! De taart zag er wel mooi uit, zeker met het heerlijke hartvormige geitenkaasje dat Valérie nog kwam brengen. Dat was het even voor nu, er volgt meer over onze avonturen hier!
