Zondag zijn we met zijn vieren naar Le Thoronet geweest, een plaatsje hier ongeveer 25 km vandaan. We hebben daar weer een fikse wandeling gemaakt van 9 km, volgens het papier een gemakkelijke wandeling. Voor Jim hadden we het niet al te moeilijk gemaakt, die is fietsen en niet wandelen gewend. Ondanks dat we soms over smalle richels moesten wandelen naast een rivier (waarvan wij dachten: gemakkelijk???), heeft Jim zich er goed doorheen geslagen en genoot van de natuur en het “even wat anders doen” dan fietsen. Vlak bij Le Thoronet ligt een Abdij, waarvan de bouw gestart is in 1125. Best lang geleden dus. Het is een klooster van de cisterciënzer orde. Wat een prachtig gebouw, Romaanse bouwstijl. “beroemd door een extreme soberheid, pure lijnen, eenvoudige volumes. De kerk is beroemd om zijn akoestiek. Het schijnt dat een klank daar 10 seconden na-klinkt. De komende weken zal ik proberen er een bezoekje te brengen als er een optreden is.
Ook de abdij zelf is beeldschoon om te bekijken. Niet voor een hele dag, maar een uurtje, dan heb je alles prima gezien. Na de bezichtiging zijn we moe maar voldaan naar huis gegaan. Thuisgekomen is Jim zijn achterstand gaan inhalen voor zijn bankzaken en reisverslag. En als Jim eenmaal bezig is, dan is hij niet achter de computer weg te slaan, haha. Wel stoer hoor, voor iemand van 74 jaar. Gelukkig kon hij alles goed op orde krijgen en alles van zijn bank werkte weer goed. Hij kan dus nu weer met papieren en bankpas zijn terugreis gaan maken.
’s avonds heb ik een vegetarische lasagne van Saskia gemaakt, die goed in de smaak viel. Als toetje nog wat lekkers wat pap en Jim s ochtends bij de bakker hadden gekocht. Het werd een feestmaal. Pap en mam begonnen ondertussen wat in te pakken, want die zouden vanochtend vertrekken. Morgenochtend vroeg vertrekt Jim, dus dan wordt het weer wat rustiger voor me.
Vanochtend is er dus in alle rust ingepakt en weer gesjouwd over de trappen. We hebben een heerlijke week hier gehad, en pap en mam gaan nog 2 weken verder in het zuiden van Frankrijk genieten. Als ik over 2 weken Esther naar Nice ga brengen, ga ik ze nog even gedag zeggen in hun 3e vakantieadres in Boulouris. Geinig hoor, als je zo in de buurt bij elkaar zit.
Zo komt morgen ook nog een goede zakelijke vriend van me langs, die zit hier slechts 200 km vandaan, maar dat was dichtbij genoeg om “even” langs te komen voor een lunch. Geweldig. Morgen waarschijnlijke meer daarover. Na vertrek pap en mam de wasmachine weer eens laten draaien, en voordat je het hier hebt opgehangen, is het al droog. Onvoorstelbaar snel. En best handig. Het gewassen spul kan je zo weer op bed leggen. Vanmiddag heb ik met Jim nog even wat boodschappen gedaan met zijn afscheidsmaal: andijviestamppot! Ja, daar kan je best weer een aantal dagen op fietsen, denk ik. Ook hebben we een kleine weg verkend, die Jim mogelijk morgen gaat fietsen bij zijn vertrek uit Barjols. Het is nog net geen karrenspoor, maar wel een weg met flink veel gaten, butsen, grind en stenen op de weg. Ik dacht: dat gaat ‘ie nooit doen. Het alternatief is 5 kilometer langer, dus hij gaat het er toch op wagen. Hij had ergere wegen meegemaakt. Tja, daar klinkt de ervaren fietser.
Straks dus de piepers gaan schillen en weer een receptje toevoegen, die ook niet te versmaden is voor thuisblijvers 😉