Inpakken en wegwezen

Zaterdag was de laatste ‘hele’ dag in Barjols. Die stond dus een groot deel in het teken van inpakken, schoonmaken en afscheid nemen. Om nog even wat afleiding te hebben, zijn we nog naar een (ander) klimpark geweest, waar Bart de eer op zich nam om te klimmen en ik de fotograaf was. Het parcours was een stuk eenvoudiger dan die we op mijn verjaardag hadden gedaan, maar omdat het flink warmer was dan dinsdag, waren Mil en Bart toch flink uitgeput van 3 parcoursen. Het inpakken ging redelijk snel, al ga je altijd met meer naar huis dan waarmee je gekomen bent, en dat heeft niet alleen met mijn verjaardag te maken. En dan kom je ook weer de vier trappen tegen in het huis. Heen en weer en heen en weer en heen en weer…. Gelukkig waren we inmiddels goed getraind door het vele wandelen en klimmen, geen last dus! Auto’s al flink vol geladen. Bart heeft lekker gekookt, waardoor we op ons terras voor de laatste keer konden eten. Heerlijk. Om een uur of 10 was ik het zat, en hebben we lekker nog een paar afleveringen gekeken van “in therapie”, de geweldige serie die op 25 juli weer is begonnen op tv. Na een laatste glas rosé hebben we heerlijk geslapen.

Zondag ging de wekker vroeg, om 7 uur.  We wilden niet te laat vertrekken en Bart was jarig, dus felicitaties en een cadeautje hoorden er ook nog bij. Toch ben je dan met de laatste dingen nog best lang bezig, waardoor we uit eindelijk iets voor negenen vertrokken richting Vittel. Met een kleine traan heb ik afscheid genomen van het mooie huis, het leuke dorp en de geweldige tijd die ik daar heb gehad. Ik verlangde ook weer naar Leiden, de gevoelens waren erg gemixt. Dat hoort erbij! Bart en ik probeerden enigszins achter elkaar aan te rijden, maar bij de peage raak je elkaar alweer snel kwijt. Zeker als je achter een Italiaanse auto staat, die met 6 verschillende pasjes proberen te betalen, wat niet lukt. Hmmm, daar sta je dan. Gelukkig hebben we niet veel file gehad. Rond half zes kwamen we in Vittel aan, zo’n 100 km boven Dijon, waar ik een hotel had geboekt. Daar was ik ooit eerder met mijn vriendin Annemiek geweest, en dat was toen prima bevallen. Ze hadden ook een zwembad, dus daar zijn we meteen maar even ingedoken. Na 700 km achter het stuur, is een iets andere beweging van de schouders best aan te bevelen. Het eten ’s avonds viel helaas wat tegen, maar de bedden sliepen heerlijk. Het ontbijt ’s ochtends was ook niet veel soeps, mijn herinnering daarvan was heel anders dan de ervaring van gisteren! Jammer. En ze maakten ook nog diverse fouten met het afrekenen, het leek de wet van Murphy wel.

Na een best relaxte reis van een kleine 600 km, kwam ik om half 4 in Leiden aan. Bart kwam er een half uurtje later achteraan, want die had Milla in Utrecht afgezet. Natuurlijk even verhalen vertellen, cadeautjes uitpakken, vriendinnen die meteen weer op de stoep stonden. Milla was helemaal blij. In Leiden was niet veel veranderd, en als je het huis instapt dan heb je meteen het idee dat je weer thuis bent. Al vond ik het wel grappig te ontdekken dat ik de plaatsen van de lichtknopjes niet meer precies weet, ik “grijp” vaak mis! haha. Ook was ik wel blij dat het in Leiden 24 graden was en dat de zon scheen, want in Noord Frankrijk was het maar 12 graden, best koud! We hebben heerlijk wat in de tuin gedronken, de buurvrouw kwam enthousiast langs om me weer te begroeten en ’s avonds hebben we heerlijk bij Surakarta (indonesisch) gegeten. Heerlijk om weer eens rijst en iets pittigs te eten! En de kroon op de thuiskomst was natuurlijk (na een aflevering In Therapie) SLAPEN IN JE EIGEN BED!!!!! Zaaaaaaaaaaaaaalig.

Nu rest een hoop uitpakken, al is dat nu redelijk simpel: we zijn namelijk nog nooit met zo weinig was thuisgekomen: alles kan zo de kast in. Dat is fijn! En natuurlijk nu even blog bijwerken, want ook de computer heeft een paar dagen ingepakt gezeten. De komende weken zal ik ongetwijfeld nog een aantal stukjes schrijven, bijvoorbeeld mijn evaluatie van 3 maanden weg. Ook sta ik nog deze week in het (erg leuke) magazine ESTA, in de rubriek “Vier de Veertig”. Die zal ik ook nog publiceren op de blog, voor degene die niet de Esta hebben.