Wat vliegt de tijd toch, we zijn alweer een week in la douce France. Een week die in het teken stond van acclimatiseren en diverse dingen regelen (verzekering, gas, water, elektriciteit). Ons tijdelijke verblijf in la Maison du Pont Vieux voelt weer heel vertrouwd, wat wil je ook, als je in één jaar tijd er vier keer periodes verblijft! Valérie en Walter zijn inmiddels weer vertrokken naar hun geliefde eiland Pantelleria, om (hopelijk) hun droomhuis daar te kopen.
Wij genieten hier weer van onze wandelingen door het dorp en langs de Hérault. Het uitzicht is zo prachtig, en deze week werden we ook getrakteerd op spectaculaire wolkenluchten. Het is even code rood hier geweest, er trok een enorme onweersbui voorbij, die in Montpellier en Nîmes voor heel veel wateroverlast heeft gezorgd.
De foto bovenaan laat de wolkenluchten daarvan zien, het is voornamelijk langs ons heen gegaan. We zagen wel her en der wat flinke takken afgewaaid. Het enige nadeel van het vochtiger zijn, is dat er veel muggen zijn. We zijn beiden lek geprikt. Bart heeft er behoorlijk last van, dat is wel vervelend.
Omdat wij met een volgeladen busje hiernaartoe waren gereden, vroegen we aan de huidige eigenaresse of we onze verhuisdozen misschien al in ons nieuwe huis zouden mogen parkeren. We kregen een fraai antwoord: helaas kan het niet, met een hoop uitleg erbij. Ze zijn deze week druk bezig om een Vide Grenier te organiseren (op zaterdag 10 sept). Daardoor hebben ze de hal gebarricadeerd met tafels, ook om te zorgen dat de bezoekers van de Vide Grenier niet het huis verder in lopen. Vervolgens gaan ze na die Vide Grenier de laatste restjes wegbrengen, en dan komt dinsdag de schoonmaakster om de hele dag het huis te poetsen! Nou ja, dat is nog eens netjes, vinden jullie niet? Woensdag hebben we ’s middags de afspraak om voor het laatst het huis door te lopen, om donderdag de 15e bij de notaris te zitten. Geweldig toch? We rijden nog wel even met ons volle busje rond, graag zelfs!
In het huis blijven redelijk wat spullen achter, zoals gasfornuis, wasmachine enzo. Maar geen koelkast. Dus wij waren al wat aan het denken, wat voor koelkast gaan we kopen. Want we hebben nog niet echt een idee hoe we de keuken willen gaan inrichten. Dus bedachten we om maar een tweedehandsje op de kop te tikken.
Wat wil nou het toeval: zet Valérie op haar Instagram een post dat haar dochter Alinoë een koelkast uit haar studentenhuis te koop heeft. Nou ja… die wilden wij wel! Dus staat hier in ons logeerhuis een enorme koelkast op ons te wachten. Check, weer wat van ons actielijstje!
Afgelopen maandag gingen we naar een verzekeringskantoortje in Saint Hippolyte om onze opstalverzekering te regelen. Dat gaat hier allemaal iets anders dan in NL, waar je een online formuliertje kan invullen. Ze waren erg behulpzaam om een enorme vragenlijst door te lopen om de offerte te kunnen maken. Ze struikelen natuurlijk over onze namen, dat is redelijk hilarisch. Vervolgens vragen ze of we getrouwd zijn, nee dat zijn we niet maar hebben een samenlevings-overeenkomst. “Ah, vous ètes PACSé” zeggen ze dan. Oui oui, nous sommes PACSé (als je onze vorige blog hebt gelezen, dan snap je dit..). En aan het einde van de lijst vragen, komt nog de volgende bekende om de hoek kijken. Avez-vous un RIB? Oui, bien sûr, nous avons un RIB! Ook in de vorige blog daarover uitleg. Zo huppelen we elke keer door alle procedures heen en leren steeds meer.
Bart is ondertussen via internet een hoop aan het uitzoeken en regelen, voor de elektriciteitsaansluiting, gasaansluiting, wateraan-sluiting, internetaansluiting enzovoort. Ook dat lukt aardig goed, al kost het wat meer moeite dan in NL. We hebben alleen de huidige eigenaresse wat laten schrikken, ze was bang dat wij alles gingen laten afsluiten voor de 15e (sleuteloverdracht). Dat was natuurlijk niet onze bedoeling. Ze verexcuseerde zich, deze tijd is best stressvol en emotioneel voor hen, waardoor ze soms de berichten niet goed las of begreep. Ook dat is weer rechtgezet, gelukkig.
Gisteren natuurlijk weer naar de markt geweest, en als je dan over een laantje terug naar huis loopt met je volle tas, je ziet mooie gebouwen om je heen, een berg in de verte, blauwe lucht… Dan ben je toch gelukkig? Althans ik wel! Leuk detail op de foto: Franse boodschappentas die ik van Carola, Sandra en Nathalie kreeg vlak voor ons vertrek. Hij functioneert prima!
Vanochtend ben ik met Kristi naar St Hippo geweest naar de Vide Grenier in ‘ons’ huis, leuk om even rond te snuffelen. Er was nog een broer en zijn vrouw van de familie, ook mee kennis gemaakt.
Ze hadden inderdaad alles keurig geblokkeerd in de hal, dat niemand verder het huis in kon. Wij ook niet, geen probleem Kristi en John krijgen volgende week wel een rondleiding als we de sleutel hebben.
Daarna gingen we naar de Vide Dressing (weer een nieuw woord geleerd) van Dani en Laure. Dani heeft een winkeltje om de hoek bij ons nieuwe huis en maakt kleding en tassen van stofresten, soort patchwork maar dan een moderne versie, leuk om te zien! Dus Maartje M, als je een keer langs komt, dan gaan we daar zeker even langs! Laure is een vriendin van Valérie, alleen zij was er de ochtend toevallig niet. Het was leuk kennis te maken met Dani, ik zal haar vast vaker zien, als ‘buurvrouw’. Ze vertelde nog dat er in het Frans een nummer is dat Marjolaine heet, of ik dat kende. Eh, nee ik ken het niet, en ze begon het spontaan te zingen. Ze vond het één van de mooiste Franse nummers, gezongen door Francis Lemarque. Gauw maar een keer luisteren op iTunes! Dit was het weer even voor nu, op naar volgende week!