Het was de week van het bezoekje van Milla. In normale jaren (zonder corona) zou ze misschien wel zijn gaan skiën, dit jaar zat dat er niet in. Naar Zuid-Frankrijk dan maar! We hadden haar vluchten zo uitgekozen, dat ze rechtstreeks op Montpellier kon vliegen, dat is dan circa 2 uur. Helaas gooide Corrie (de storm) afgelopen maandag roet in het eten. De rechtstreekse vlucht van maandag werd gecanceld. Balen! Gelukkig kon ze omboeken naar dinsdagochtend, die was dan wel met overstap in Parijs. Nou ja, dat moest dan maar.
Dus wij reden begin van de middag naar MPL Aéroport waar een hele blije Milla aan kwam (een beetje onherkenbaar door vlecht en mondkapje). We hebben het idee dat alle Nederlanders naar zon snakken met dat grijze weer daar, dan is het echt een verademing hier! Ze heeft volgens mij niet veel van de rit naar Ganges gezien, want ze moest heel vroeg op om het vliegtuig te halen. En viel dus als een blok in slaap op de achterbank.
Bij aankomst in Ganges stond er natuurlijk wat lekkers klaar, echt Frans: een kir chataigne. Witte wijn (met of zonder bubbeltje) met een scheutje kastanjelikeur. Hier in de streek staan veel kastanjebomen en er zijn dus veel chataigners. Ik ga ook zeker proberen meer dingen met kastanjes te maken.
Woensdag gingen we een dagje naar Montpellier, en ook daar weer strak blauwe lucht. Lekker rondgelopen en alle hoogtepunten van de stad laten zien, zie foto’s hieronder. Gestart bij les Arceaux (zo’n oud aquaduct in Romeinse stijl uit de 18e eeuw) dat uitkomt op het Promenade de Peyrou met watertoren en standbeeld van Lodewijk XIV. Vervolgens door de Porte de Peyrou (een triomfboog voor Lodewijk XIV) naar Rue Foch (een van de chicste winkelstraten van Montpellier).
Vervolgens naar het belangrijkste plein van MPL: Place de la Comédie met de Opéra Comédie, op het grote open plein de Fontaine des Trois Grâces (de drie gratiën) en vaak vele straatmuzikanten. Zie foto’s hieronder, Daarna door naar de Esplanade Charles de Gaulle, om de hoek van het Place de la Comédie: een oase met grote platanen (dit in tegenstelling tot het grote ‘kale’ Place de la Comédie). Zelfs zonder blad zijn de platanen prachtig, zie foto rechtsonder.
Op een fijn pleintje lekker op het terras geluncht, de smile (eeh pardon, le sourire) was niet van Milla’s gezicht af te krijgen! En natuurlijk zoals dat hoort op zo’n Frans terrasje: met krijtborden waar het menu op staat. We genoten allen van het zonnetje.
Na de lunch nog lekker verder geslenterd door de smalle straatjes van de oude stad, waar Milla dan weer dingen zag die ik nog niet gezien had, zoals fietsen aan de muur, zie hieronder.
De nieuwe wijk Antigone hebben we ook nog doorgewandeld. Een wijk die tussen 1983 en 2000 is gebouwd naar ontwerp van de Catalaanse architect Ricardo Bofill. In 1990 of ’91 was ik met mijn ouders en Alberte in Montpellier, toen was het in aanbouw. Een impressie hieronder die ik van internet heb geplukt.
De wijk moest sociale en particuliere woningen combineren, en de mediterrane manier van leven herstellen. Met ontmoetingsplaatsen, banken om op te zitten, bomen… Daarom zijn er geen balkons, of heel weinig. Bofill wilde dat bewoners samenkomen in de openbare ruimte. Het is een mengelmoes van wonen, werken, ontmoeten, naar school of mediatheek gaan. Ondanks dat ik geen fan ben van de architectuur, lijkt de wijk wel in zijn opzet geslaagd.
Waarom heet de wijk Antigone? Hij werd zo genoemd als tegenhanger van (of in tegenstelling tot) Polygone, het jaren ’70 winkelcentrum dat er vlak naast ligt en de architectuurstijl van de jaren ’70. Wel ‘grappig’ om te zien, architect Bofill is afgelopen januari overleden, en er hingen herdenkingsvlaggen door heel Antigone heen.
Moe en voldaan keerden we weer terug naar Ganges. De route naar huis is al prachtig, al heb ik daar (rijdend) nog geen foto’s van gemaakt. Prachtig uitzicht op de Pic Saint Loup, en als je de Col de la Cardonille over bent, een geweldig uitzicht op het begin van de bergen van de Cevennen.
Donderdagochtend hebben we een lekkere wandeling in de buurt gemaakt (foto’s hierboven van Milla) en ’s middags de bankierswoning in St Hippo weer bezocht met Milla en onze ‘conseiller’. We zijn ons nu aan het verdiepen in het ‘DDT’ (Dossier Diagnostique Technique, een soort bouwkundig rapport). Wordt vervolgd!
Vrijdag moest Milla al weer haar koffertje pakken om terug te gaan naar NL. We zijn nog even langs Palavas-les-Flots gereden, de kustplaats ten zuiden van Montpellier aan de Middellandse zee. Daar even een broodje op de boulevard gegeten en gauw weer door naar de Aeroport om (gelukkig) nu wél de rechtstreekse vlucht naar Amsterdam te halen. Nou adieu, het was gezellig!
