We merken dat ook hier het ‘normale’ leven al behoorlijk zijn intrede heeft gedaan. Waardoor we soms even niet meer precies weten wat we allemaal gedaan hebben om een blog te schrijven! Ondertussen doen we natuurlijk genoeg… maar onthou het maar eens allemaal! De blog van vorige week van Bart, met de oudste bezienswaardigheden van St Hippo, is het beste te bekijken in een ‘gewone’ browser. We merkten dat (als je via Facebook doorklikt naar de blog) de browser van Facebook allerlei fouten liet zien, waardoor het bijna niet leesbaar was. Zonde dat FB dat zo verknalt. Dus… als jullie het een keer goed willen zien, bekijk het dan gewoon even met Firefox, Chrome, Safari, of welke browser je dan ook normaal gebruikt.
De lente begint hier ook al aardig door te breken, waardoor we regelmatig in de tuin te vinden zijn. De afgelopen jaren is niet veel aan de tuin gedaan, Bart snoeit er lustig op los in de wetenschap dat ‘snoeien doet groeien’. Achterin de tuin staat een passiebloem, die was alleen helemaal ‘ingestort’ en lag als een hoopje op de grond. Die heb ik heel voorzichtig uit elkaar geplozen en via de muur omhoog geleid. Hopelijk gaat hij daardoor weer lekker verder groeien en mooie bloemen geven. De camelia (foto hierboven) bloeit prachtig, hele grote dikke bloemen.
Voor de cour zijn we plannen aan het maken om het wat te vergroenen. Het is wel een lastige plek: helemaal ingebouwd, dus ook behoorlijk wat schaduw. Tijdens onze wandelingen kijken we goed rond wat er zo her en der groeit in de natuur. Als het hier in het wild groeit in de schaduw, dan zal het ook wel in de cour lukken. Dus af en toe nemen we een stekje uit het wild mee en transplanteren dat naar onze tuin in de hoop dat het bij ons ook aanslaat. Hopelijk kunnen we volgend weekend in de cour echt aan de slag, dan zijn als het goed is de grote speciekuipen binnen, waarin we de planten gaan planten. Ze hebben daarin lekker de ruimte en kunnen hopelijk een flink aantal jaar mee. Als we te kleine potten gebruiken, dan zijn ze te snel uitgedroogd, zo werd ons verteld. We zijn benieuwd.
Ombrage
We hebben ook een groot schaduwdoek gekocht, om in de cour op te hangen als de zon meer gaat schijnen en wat schaduw (ombre) te geven. Die doeken zijn er in flink formaat, zodat we hopelijk iets van de zon (die straks ongetwijfeld heel fel en warm zal zijn) zal temperen. Nu nog een constructie bedenken om het op te hangen, we hadden wel bedacht om er contragewichten aan te hangen, die we nog in Leiden hebben liggen uit onze oude schuiframen. Mooi hergebruik!
Nettoyer des tapis
Ondertussen krijgen zes van onze tapijten een grondige schoon-maakbeurt. In ons huis lagen nog vier tapijten, en we hebben er nog twee gekocht van onze buren van Les Trois Comptes. Van alle tapijten hebben we geen idee hoe lang ze niet écht zijn schoon-gemaakt, misschien wel nooit…. hmmmm. Een aantal tapijten zijn ook zó groot, dat je ze echt niet even over de waslijn gooit en uit gaat kloppen. Dus een bedrijf gezocht die dit soort handgeknoopte wollen tapijten goed kan reinigen. Kost een paar duiten, maar dan heb ik toch wel weer het idee dat het iets meer van ons gaat worden. Ondertussen kunnen we dan de tegelvloeren op de eerste en tweede verdieping een goede schrobbeurt met onze Duplex geven. De grote voorjaarsschoonmaak zullen we maar zeggen!
Déjeuner
Bart en ik hadden het al regelmatig over de lunch (déjeuner) hier in Frankrijk gehad. De belangrijkste maaltijd van de dag, zo lijkt het. Bijna alle winkels zijn tussen 12 en 14 uur dicht voor de lunch. En alle terrassen zitten vol met etende mensen. Wij zijn natuurlijk als Nederlanders gewend om onze bammetjes met de lunch te eten en binnen een half uur weer verder te gaan met werk. We willen toch af en toe eraan gaan wennen om ‘echt’ te gaan lunchen, op zijn Frans dan. Afgelopen week kwam het er dan eindelijk van. Donderdag hebben we heerlijk op het terras bij Le Pradet gezeten. Le Pradet is een erg leuk en alternatief cafe/restaurant bij ons om de hoek. Het terras ligt overdag pal in de zon, en het is er altijd druk. We hebben heerlijk gegeten met een glaasje wijn erbij, en ’s middags heb ik ook nog mijn werk gewoon kunnen afmaken, haha. Het voelt toch alsof je aan het spijbelen bent… maar waarom?
Zoals ik al schreef, nemen we van onze wandelingen regelmatig wat mee naar huis. Zo transplanteren we plantjes zoals sedum, mos, helleborus en andere soorten. Ook vonden we een in perfecte staat verkerende plantenbak (waar Bart nu aardbeien in probeert te kweken), een ijzeren staaf die Bart kan gebruiken bij het lassen, en gisteren vonden we de steen (zie foto hierboven) met perfecte schelp erin. Een plaatje toch?
Plâtre
Zaterdag en zondag zijn we in de logeerkamer weer bezig geweest en zijn met het plafond begonnen. In het plafond zitten wat scheuren, en er is her en der wat bladderschade. We zijn gestart met de scheuren wat uit te hakken, zodat ze iets groter worden om beter te kunnen vullen met gips (= plâtre). Wederom een lekker stoffig klusje, helaas het hoort erbij. Daarna met het gips aan de gang. In welke verhouding moet je mengen, en hoe breng je het het beste aan. Bart kon zich nog wat tips van buurman Hennie uit Leiden herinneren, en zo gingen we aan de slag.
Het eerste bakje met gips was geen succes: ik had het gemengd en het was heel dun, dus nog maar wat gips toevoegen. Vervolgens op het plafond smeren en tot mijn schrik was het echt binnen een seconde keihard! Heel idioot om mee te maken. Op je plamuurmes is het nog redelijk vloeibaar, en je smeert het op het plafond en pats-boem het is droog en korrelig en niet meer verwerkbaar. Hmmmm…. die chemische reactie gaat iets te snel. Dus plafond maar wat nat maken en kijken of dat de reactie wat vertraagd. Ondertussen was het bakje met gips al helemaal hard…. Veel te veel gemaakt. Al doende leert men. Dus telkens hele kleine hoeveelheden aanmaken en verwerken. Dat ging gelukkig beter. Bart ging met het plafond verder, en ik ben scheuren in de muren gaan repareren met een grote pot muurplamuur die we van dorpsgenoot Hugo kregen. Fijn spul om mee te werken!
Papier peint
In de avonduren ook nog lekker op zoek naar leuke dingen voor de afwerking van de kamer. We wilden iets met een geelkleurig behang (= papier peint) en we denken dat het bovenstaande het wordt. Op het voorbeeld hangt het op een wand met goudkleurige spiegel en dat staat best mooi (die hebben wij ook, niet natuurlijk die bank enzo… dat is een plaatje van de leverancier). Dus… grote kans dat die het gaat worden. We gaan er één wand mee doen, want we denken dat de muren (waar we die gore structuurverf vanaf hebben gebikt) nog te ‘grof’ zijn om dit op te plakken. Daar gaan we maar met glasvezelbehang aan de slag om dat te maskeren.
Macramé
Ondertussen vergeet ik nog dat ik ook gestaag met mijn macramé wandhanger verder ben gegaan, en dat het knoopwerk nu gereed is. Hij hangt nu uit te hangen en dan moet ik nog alle stokjes op maakt zagen. Voor een eerste exemplaar vind ik hem best geslaagd! En erg leuk om te doen! Misschien dat iemand zich afvraagt wat de foto bovenaan de blog is… in onze keuken schijnt de zon soms door mijn schuimspaan heen, wat een mooi patroon op de muur geeft. Een gratis en tijdelijk schilderijtje 🙂
Nou lieve vrienden en familie, dat was het weer even voor deze week. À bientôt !