Grande Finale

Zaterdag leek het voor mij wel sinterklaas: Vol verwachting klopt mijn hart. Annemiek, Stefan en Mex moesten uit de buurt van Perpignan komen rijden, en Bart en Milla vanuit Eurodisney. De verwachting was dus wel dat M,S en M eerder zouden aankomen. Bart, of eigenlijk Milla, hield me goed op de hoogte van de vorderingen in de file. Het was zwarte zaterdag, dus dat beloofde wat. Rond drie uur waren Miek, Stefan en Mex er en we hebben lekker genoten op het terras. Net iets over zevenen kwamen Bart en Milla aan. Ik kon het niet laten om beneden al op hun te gaan zitten wachten. Wat fijn om je vriend weer te zien na bijna drie maanden: heerlijk!In de tussentijd had Mex al een bad genomen op het terras. Er stond wel een harde wind, dus het water waaide af en toe een beetje weg, zie foto. Het feit dat er buiten warm water uit de kraan komt is toch voor velen wel heel bijzonder!

Na Bart en mijn hereniging (en een bilmassage voor de lange rit), en alle verhalen over Disney, zijn we lekker gaan eten (de kip-pruimenstoofpot)en ’s avonds nog even het dorp in gelopen. Er was een parade van oude auto’s, met in stijl geklede bestuurders en bijrijders. Mooi om te zien. We hadden het idee dat het een soort collectie van Prins Bernard was of zo, er stonden zeer bijzondere exemplaren tussen. Je vraagt je af, hoe komen die in Barjols terecht? Vooral de dames in charleston kleding vond ik er erg leuk uitzien. We hebben een half uurtje gekeken, en toen zijn we teruggegaan want Mex viel om van de slaap.

De volgende ochtend zijn we natuurlijk naar de markt geweest. Kaasjes, olijven, fruit en brood gekocht. Ook de zeep uit Marseille had een grote aantrekkingskracht, ieder heeft wel wat gekocht. Kinderen nog even naar de speeltuin, daarna naar huis om te lunchen. Stefan ging een fietstochtje maken en na de lunch zijn wij de watervallen gaan opzoeken.

Dat vonden de kinderen wel spectaculair. Iedereen zijn waterschoenen aan en lopen maar. Het zijn blue lagoon achtige plekjes. Turquoise gekleurd water, meerdere watervallen bij elkaar, waarvan er een een soort douche is (maar dan lijkt het alleen of er hagelstenen uitkomen, lekker fris en een beetje auw). We hebben onszelf een paar uur daar vermaakt, zijn nog even naar het grote kruis met uitzichtpunt geklommen en op de terugweg nog een van de andere watervallen op een lager niveau bekeken. In het water bij die vallen lagen een paar tennisballen: nou, die moesten natuurlijk even worden opgevist door Milla en Mex. Brrrr, volgens mij was het heel koud water. Het was een mooie middag! ’s avonds weer lekker gegeten en het programma voor de komende week een beetje uitgestippeld. Vlak voor het slapengaan stootte Miek nog haar hoofd, heel hard. Helaas is het huis op de 5e verdieping niet helemaal handig ingericht voor lange mensen. Bart zei dat we nu ook weer weten waarom we in Nederland het bouwbesluit hebben.

Ondertussen stroomt ook de brievenbus al dagen vol: wat leuk zoveel post! En dan ben ik nog niet eens jarig (maar ik kan me voorstellen dat je niet precies weet hoe lang de post er van Nederland naar Frankrijk over doet). Morgen is de dag, dan gaat mijn leven beginnen!