Hakken… tot je er bij neervalt

Vandaag gestart met de beeldhouwcursus. Wekker vroeg, viel gelukkig mee met opstaan. Kwart voor negen kwam ik aanrijden, dus had nog lekker even de tijd om een kop koffie te drinken.
Om negen uur startte de cursus met een uitleg van Saskia aan de “beginners”. Ik voel mij ook nog een grote beginner, maar volgens de statistieken van Sas en Olivier ben ik een gevorderde. De drie gevorderden, Wolfgang, een Duitse heer, en Michelle, een Franse dame uit Salernes, hier vlakbij, en ik mochten al gaan beginnen. Beiden heb ik al eerder meegemaakt in de cursus, leuk om elkaar weer te zien.De andere vijf, de beginners, zijn AnneMarie, een Française uit Parijs, die ook een woning in Cotignac heeft, Sonja, een Française die in Genua Italië woont (en toevallig de zus van Carmen is, die ik al eerder bij de cursus heb ontmoet), haar vriendin Betty, een Italiaanse architecte die geen Frans spreekt en een paar woorden Engels, en een echtpaar, Dominique en Michel, hij is ook architect en beiden spreken ze bijna geen Engels. Aan tafel is het dus een flinke mengelmoes van Frans, Nederlands, Engels, Italiaans en soms wat Duits. Pfff, dat kunnen mijn hersenen niet aan!!! Wel grappig om te merken, dat als ik met Betty in het Engels wil praten, dat als eerste Franse zinnen opkomen: goed teken!

Op de tweede foto zien jullie (een deel van) de collectie stenen waar je er een mag uitkiezen. Ze hebben vele soorten en kleuren marmer, en een paar stukken albast, waarvan ik er een heb. Nadat iedereen een steen heeft gekozen, zoekt iedereen zijn werkplek op, lekker onder de bomen in de schaduw (wel noodzakelijk met meer dan 30 graden op de thermometer). Op dag 1 begin je je steen als het ware te ‘pellen’. Je raakt alles even aan met je beitels en kijkt of er rotte stukken in de steen zitten. Soms zit er namelijk een barst in, waardoor er ineens een groot stuk kan afvallen. Het is dus verstandig die op dag 1 op te sporen, dan kan je er met je vorm rekening mee houden. Als het op dag 5 afbreekt, dan heb je eigenlijk geen tijd meer dat te herstellen. Dus pellen, pellen, pellen. Met als gevolg: pijn in de schouders, blaar op mijn rechterhand, wat doen we onszelf aan.

Nou, toch wel wat leuks. Tussen 9 en 12 ben je aan het hakken, dan heb je een half uur vrij om lekker te zwemmen en het stof van je af te schudden. Om half 1 staat er een werkelijk fantastische lunch klaar, die met de nodige gezelligheid wordt genuttigd. Ook de rosé vloeit rijkelijk, als je Olivier niet in de gaten houdt, dan heb je zo 4 glazen op. Mwah, we zitten in Frankrijk, moet kunnen. Dan tussen 2 en 4 rust: tijd voor nog wat zwemmen, lezen, siesta in een hangmat, net waar je zin in hebt! En in deze paradijselijke omgeving is dat helemaal niet vervelend.  Na vieren werk je weer door tot 7 uur en dan is het mooi geweest voor de dag.

Links op de foto mijn albast, zonder bewerking. Rechts het resultaat aan het einde van dag 1. Alles aangeraakt en zowaar al een beetje vorm zichtbaar. Voor mijn gevoel is het nog een soort Barbapapa, maar je kan niet alles hebben op dag 1. Olivier zegt altijd gekscherend over albast: je bent vanavond zeker klaar? Albast is veel zachter dan marmer (je kan het zelfs raspen, iets wat bij marmer echt niet kan). De kans is dus groot dat ik alles met de hand ga doen en geen machines ga gebruiken. Al met al: lekker gewerkt vandaag!