Nettoyage
We hebben de eerste week al weer overleefd, en we hebben het gevoel dat we hier al een maand zijn..! Er is ook zo’n hoop te doen,
je hoeft hier geen seconde stil te zitten. Deze eerste week stond in het teken van het huis een beetje ‘eigen’ te maken, ofwel schoon-maken. Nou, dat kan hier genoeg. We hebben al stofzakken vol weggegooid en de emmers met modderwater zijn inmiddels ook
niet meer te tellen. En we zijn pas net begonnen….
Om een idee te geven: de 194 spijltjes van de trap lijken in geen honderd jaar te zijn schoongemaakt. Dus trede voor trede de spijltjes afnemen, en dat 194 keer. Lekker klusje hoor, veel eer van je werk!
Op de palier (de overloop) op de eerste verdieping, lijkt heel veel te zijn gerookt. En dat is dan ook in geen tijden schoongemaakt.
Dus vandaag maar eens aan de slag met ammonia om te kijken of we daar wat verbetering in zouden kunnen krijgen. Dus ramen wijd tegen elkaar open vanwege de lucht van de ammonia, en aan de slag. Nou… Hopelijk zien jullie het op de linker foto hieronder, de rechter deur is ‘schoon’, en de linkerdeur nog niet (het lijkt speling van het licht, maar dat is het niet alleen). Hieronder rechter foto detail: boven iets schoon/lichtblauw, daaronder nog niet.
Jullie begrijpen: modderwater dus… emmers vol. En dan hebben we ook nog het idee dat er nog veel meer vanaf kan, dat dit pas de eerste laag is die eraf is. Gelukkig hebben we schoonmaakhand-schoenen gekocht, want anders hou je geen handen over met al die sopjes.
Mur de la gloire
Ondertussen zijn we ook alle kasten aan het schoonmaken, zodat
we onze (nu nog beperkt aanwezige) spullen erin kunnen leggen.
Alle kasten hier zijn oud en van hout, maar wel heel mooi gemaakt. Ook de planken en de lades zijn dus van blank hout, en dat wil nog wel eens afgeven. Vandaar dat op alle planken een stuk pakpapier ligt, ter bescherming van dat wat erop komt te liggen. Nou lijkt dat pakpapier vaak ook 100 jaar oud, of de kranten die er soms ook liggen komen uit 1967… dus dat is toch ook al 55 jaar oud. Dus weg ermee, en nieuw pakpapier erop. We hebben dat bij de bouwmarkt kunnen vinden, dat is ook een ontdekkingstocht (het verschil tussen een doe-het-zelf-markt en bouwmarkt is hier groot). Al dat schoon-maken leidt tot het uitpakken van de dozen die we tot nu toe hadden meegenomen. We hebben dus nu een “mur de la gloire” (wall of fame)… zoals we het even noemen.
Ook vonden we nog een bankrekeningafschrift uit 1967, aan Madame René Sap. René Sap is de admiraal waar onze straat naar is genoemd (Rue de l’amiral Sap (en let op, amiral op z’n Frans is zonder d!)). Het bewijs dat ze hier echt hebben gewoond, vonden we. Deze admiraal is een van de grootouders van de zussen en broers Boucomont, van wie wij het huis hebben gekocht. Grappig hoor!
Bart is ondertussen ook al lekker in de tuin bezig: veel onkruid en mos weggehaald. Achterin de tuin hebben we een compost ton, dus heel handig om al het gesnoeide spul in te kieperen. Vannacht heeft het heel hard geregend, dat was ook een nieuwe ervaring in je nieuwe huis. Bart is toch maar even boven op zolder gaan inspecteren of het inderdaad nergens lekte. En gelukkig, overal droog!
Ondertussen wandelen we ook nog wel lekker voor de broodnodige ontspanning. Kwamen we een keer de Chemin de l’Hollande tegen in het dorp. Hebben we dan toch de verkeerde straat gekozen? Nee, nadat we de huizen daar bekeken, vonden we van niet.
Afgelopen woensdag waren we te eten uitgenodigd bij Jürgen, die we de zondag ervoor leerden kennen. Zijn huis is slechts 350 meter bij ons huis vandaan, dus eenvoudig aan te wandelen. Daar maakten we weer kennis met de Nederlandse Marcel, die ook in St Hippolyte woont. Nog net, want hij is bezig te verhuizen naar Berlijn. Jürgen was heel gastvrij en kan heerlijk koken. We kregen een rondleiding in het huis van hem en zijn man Eric, dat gedeeltelijk ook als magnanerie is gebruikt (zo’n broedplaats voor zijderupsen waar ik eerder over schreef). Leuk om zo bij de ‘locals’ geïntroduceerd te worden. Je merkt wel dat de buitenlanders snel geneigd zijn om elkaar aan elkaar voor te stellen!
Ondertussen komen we Hélène (de vorige bewoonster) bijna dagelijks tegen. Ze woont nu schuin tegenover ons op nummer 14. Dat is wel heel grappig. Al hopen we dat ze niet al te verdrietig is dat het huis verkocht is. Ze was blij te horen dat we ons al zo thuis voelen in het huis.
Bertha
Wat vinden jullie trouwens van onze ‘Bertha III’, de koe die is achter gebleven bij de inboedel? Geschilderd door de Belgische Henry Schouten heeft Bart op Wikipedia ontdekt. We hebben haar ook Bertha genoemd, net als de twee grote CV-ketels die we beneden hebben staan. Hélène noemde die ketels de “grosse Bertha”, ik kende die term niet maar Bart wel. Dat was een groot stuk artillerie in de eerste wereldoorlog met veel kracht. Goede bijnaam dus voor de krachtige CV-ketels die we hebben. En dus drie Bertha’s in huis.
Dwergpapagaaien / agapornis
Hopelijk krijgen we binnenkort ook nog wat vilten dwergpapegaaien in onze vogelkooien in de orangerie. We zaten wat met Irma te appen. Marije, haar vrouw, maakt veel vilten vogels (een paar hele leuke hadden we bij Monique in Zoetermeer gezien). Dus opperde Bart of Marije een paar vogels voor onze kooi wilde maken. Natuurlijk wilde ze dat. Of we wat fotootjes wilden opsturen wat we ongeveer zouden willen, zie hieronder links. Nadat we die gestuurd hadden met de mededeling dat het geen haast had, we herhalen: GEEN HAAST, kregen we ongeveer twee uur later de foto rechts…
Ongelofelijk! Vinden jullie het ook geen schatje? Nou daar willen we er wel een paar van in onze vogelkooi! En ik vergeet ook nog helemaal te melden dat we afgelopen week ook eindelijk het pakketje van Irma en Co. gekregen hebben. Dat was op een verkeerd adres bezorgd (ook nummer 21, maar andere straat). We waren daar al een flink aantal keer langs geweest, maar telkens niemand thuis.
Dus ik had een briefje geschreven en in de brievenbus gedaan, of de bewoner contact met ons wilde opnemen. Nou, Nathalie meldde zich en we konden het pakketje afgelopen dinsdag op komen halen.
Met daarin prachtige vilten bollen, waar je een geurtje op kan doen en in muf ruikende ruimtes kan leggen. Nou die hebben we genoeg, dus komen goed van pas!
Grottes des Demoiselles
Tot slot… ik was nog helemaal vergeten te schrijven dat we de zondag voordat we de sleutel kregen, op ontdekkingstocht in de buurt zijn geweest. Het was toen nog ruim 30 graden overdag,
dus we bedachten de Grottes des Demoiselles te gaan bezoeken, lekker koel. Eén van de belangrijkste grotten in Frankrijk, zo werd ons verteld. Het is inderdaad indrukwekkend en prachtig, je kijkt je ogen uit dat de natuur dat heeft gemaakt. Moeilijk te fotograferen, toch een impressie getracht te maken. Een bezoek waard als je hier in de buurt bent!