Afgelopen maandag was er heugelijk nieuws: de loodgieter kwam langs. Hij heeft even geïnspecteerd wat er aan de hand was met de lekkage bij de CV installatie en hebben mogelijke oplossingen besproken. Het was wel duidelijk dat hij het niet meteen kon oplossen, vandaar dat hij aangaf dat hij volgende week terug zou proberen terug te komen voor de tijdelijke oplossing. Met die tijdelijke oplossing zou in ieder geval de CV installatie weer kunnen worden bijgevuld zodat het ook op de tweede verdieping weer verwarmd wordt. In mijn werkkamer is de temperatuur inmiddels gedaald tot zo’n 13 graden, dus best fris. Maar… met het infraroodpaneel bij mijn benen is het toch goed te doen. Alleen niet de hele winter door…
In de rest van het huis is het overigens wel oke hoor, qua temperatuur. Niet de 19 graden die we in Leiden gewend waren,
de CV weet het oude huis nog tot zo’n 17 graden te stoken.
Ikea en France
Maandag ging ik ook nog op onderzoek uit bij de Ikea in Montpellier. We wilden toch wat tijdelijke oplossingen met gordijnen her en der in het huis, en bij Ikea NL heb je lekkere lange kant-en-klare van drie meter. Nou, ik kan je wat vertellen… Ikea NL en Ikea FR zijn niet hetzelfde, de afmetingen van de gordijnen verschillen gewoon (van hetzelfde type). Dus ik heb flink moeten puzzelen, ook omdat de voorraad in Montpellier beneden alle peil was… Vele schappen leeg. Het leek wel alsof de hele vestiging in verbouwing was, zo’n zooitje. Nu weet ik wel dat Ikea in Delft de Concept Store is, en dat het daar dus allemaal best goed geregeld is… maar dat het hier zo anders zou zijn, had ik niet helemaal verwacht. Toch ook wel helemaal prima om daar een ochtendje rond te dwalen, zo weet ik toch ook weer wat ze hier wel en niet hebben. Met twee tassen vol ging ik toch weer naar huis.
Des rideaux
Nou zou ik graag met de gordijnen (= rideaux) aan de slag gaan (want ik moet ze nog verlengen, want alles te kort hier). Helaas kan dat nog niet, want mijn pakketje dat de vorige zaterdag afgeleverd zou zijn, is nog niet boven water. In dat pakketje zat lint met druk-knoopjes, wat ik onderaan de gordijnen wil naaien zodat ik ze kan verlengen. En door dat drukknoopjes-lint, kunnen we de onderkant van de gordijnen, die lekker over de grond gaan slepen, er makkelijk vanaf halen om te wassen. Het is nu inmiddels zaterdag, en het is nog steeds niet gevonden, helaas. Eind van de middag ben ik nog bij Hélène langs geweest om te vragen of zij wel eens zoiets had meegemaakt en waar het dan afgeleverd zou kunnen zijn als het in onze “brievenbus” zou zitten (die we niet hebben). Zij had helaas ook geen idee. Het was wel even heel gezellig, Felix (haar zoon) was ziek thuis en ze vroegen volop hoe het ging in huis. Of we al klaar waren met het opknappen. Haha, nou nee dus. Toen ik thuis kwam zei Bart dat hij zich bijna zorgen ging maken, ik bleef zo lang weg. Hij dacht: het zal wel gezellig zijn..! Met 90% in het Frans en af en toe een Engels woordje ter verduidelijking, ging het dacht ik best oke (al weet ik niet zeker of zij ook alles zo goed begrepen hebben….). Nou ja, weer wat leuke praatjes gemaakt, ook nog met Laetitia, onze overbuuf. Zij had het pakketje ook helaas niet ontvangen.
Dat was dag één van de week…
Kaki cake
Tussen het werken door heb ik een kaki-cake gebakken (twee dus). We hadden een paar weken geleden een heleboel kaki’s gekregen van de boom uit de tuin bij Les Trois Comtes. Die moesten nog wel flink rijpen. En dan komt er zo’n moment dat ze allemaal tegelijk rijp zijn. Bart vindt ze niet zo heel lekker om ‘zo’ te eten, dus ben op zoek gegaan wat je er nog meer mee kan. Het werd dus kaki-cake! Lekker hoor (al proef je niet heel veel van de kaki, maar door het toevoegen van de zoete kaki gaat er wel veel minder suiker in de cake).
Bart is ondertussen nog meer flessen uit het oude wijnrek aan het schoonmaken, dus er komt redelijk wat azijn en soms zelfs zoutzuur aan te pas! De flessen knappen er zeker van op en de collectie in de keuken breid langzamerhand uit: wat een variëteit aan soorten flessen maakten ze vroeger, geweldig! En zoveel tinten groen, dat zie je niet vaak meer.
Een teken aan de wand
Afgelopen week ontdekten we ineens Kanji tekens op de muur in de cour! Erg grappig om te zien. Bart had er een op Instagram geplaatst, en Richard Hogers wist wat het betekende “liefde. Nou, die houden we er maar in! 🙂 Ter illustratie ook een foto van de orangerie erbij, waarin de zon weerschijnt en voor de tekens aan de wand zorgt.
Deze week had ik ook nog contact met Fiona, de moeder van Sanne, die onlangs overleden is. Op de dag dat ze 27 zou worden hebben ze haar as op een mooie plek op een natuurbegraafplaats begraven.
Een dag voor hen met een traan en met taart, zo schreef ze, wonderbaarlijk sterk van hen. Ze stuurde een fotoreportage van die dag, prachtig en verdrietig tegelijkertijd.
Caisses cirées
We zijn ook nog de kratjes (= caisses) voor onder het oude fornuis in de was (cirrées) gaan zetten. Ze zagen er wel heel blank en nieuw uit in zo’n oud huis, dus we zijn even lekker gaan poetsen. Hugo kwam ook nog onverwacht even langs. Hugo is een Nederlander die met een Française getrouwd is en ook in St Hippo woont, we hebben hem een keer eerder via Marcel ontmoet. Hij is ook nog druk bezig in zijn huis te klussen en vroeg ons of wij toevallig nog deuren over hebben. In een gang wilde hij een soort ‘deurenparade’ als lambrisering gaan maken. Helaas konden we hem nog niet blij maken, want wij hebben nog geen deuren waarvan we afscheid willen nemen. Onverwacht toch even gezellig.
’s Middags zijn we nog even lekker gaan wandelen, want vanaf vrijdag werd er redelijk wat regen voor een aantal dagen voorspeld. Het was het gouden uurtje, dus we zagen weer prachtige kleuren. Vrijdagochtend is mijn standaard rondje op de markt geworden. Het was er deze keer heel gezellig, er stond zelfs een zanger chansons te zingen! Vele marktgasten hoorde ik meezingen of meeneuriën, hoe gezellig. De markt wordt wel helaas steeds kleiner, waar het in de zomer op het Plan behoorlijk vol staat, is nu slechts een derde deel gevuld en heel erg verspreid, waardoor het een beetje treurig eruit ziet. De zanger maakte deze keer een hoop goed. Helaas ook vandaag geen pakketje bezorgd waar we op zaten te wachten…
Het is wat met al die bestellingen. Geef je een nieuwe bezorgdag op, krijg je op de dag zelf te horen “desolé” dat het weer niet gaat lukken. De houtkachel is dus nog steeds niet aangesloten.
Sinterklaas bij Koers
Eind van de middag kwam bij Koers Sinterklaas op bezoek, een jaarlijks festijn waar iedereen naar uit kijkt (Bouwbedrijf Koers is een van de bedrijven waar ik voor werk). Gelukkig kon ik het deze keer online bijwonen, ik heb weer in een deuk gelegen. Ieder jaar is het een verrassing wat de timmermannen nu weer hebben bedacht om de Sint te bombarderen met pepernoten. Deze keer werden de pepernoten als een soort waterstraal naar de Sint gespoten, hilarisch, er kwam geen eind aan. De schoonmaker zal wel weer blij geweest zijn….
Ancien fourneau
Zaterdag hadden we als klusdag aangemerkt en zouden met het oude fornuis (= l’ancien fourneau) aan de slag gaan. Het blad van het oude fornuis is erg laag, en is niet erg bruikbaar als werkblad, want er zitten allemaal niveauverschillen in. We hadden bedacht om een groot houten blad er bovenop te leggen, zodat het geheel wat hoger en vlak wordt. Daarvoor hadden we stelpootjes gekocht die we onder een frame moesten zetten om het vlak en hoger te krijgen. Dus passen en meten, zagen en boren, mal maken om te figuurzagen en zo nog meer. Wat we bedacht hadden, werkte verdraaid goed!
Vandaag (zondag) zijn we nog met de cirkelzaag aan de gang geweest om de twee platen goed op elkaar te laten aansluiten. Ook het schuine hoekje links vooraan is gemaakt naar de vorm van het oude fornuis. Vervolgens gaan we het blad aan de voorzijde wat afronden met een sierlatje en vervolgens alles nog donker beitsen. Work in progress dus, we zijn nu al blij met het vlakke resultaat, heel wat anders dan de oude kookplaat.
Zondag ook nog de deuren en een plank uit de kast van de entreehal in de anti houtwormspul gezet in de schuur. Schijnt een goor goedje te zijn, dus goed beschermd insmeren en dan 24 uur niet in de schuur komen. Eind van de middag zagen we Valérie nog even, die in de buurt was en de door Alinoé gemaakte kalender van 2023 bij zich had. Alinoé tekent heel veel, en heeft voor het eerst eens een kalender gemaakt. Nou, die willen we natuurlijk wel in onze keuken hebben! Laat 2023 maar komen, wij zijn er klaar voor