De lente doet erg zijn best om te arriveren. Heel veel bloemen poppen overal op en dat ziet er meteen heel vrolijk uit. Het meest opvallend zijn de mimosa’s die nu volop in bloei staan: knalgeel! Ook de magnolia’s staan al bijna in bloei, heel vroeg voor mijn gevoel.
Wat hebben we zoal beleefd de afgelopen twee weken? We merken dat ook hier het ‘gewone’ leven zijn intrede doet met een ritme van werken, eten, slapen, boodschappen doen, schoonmaken (en dat is een hoop, haha), wandelen en dingen in de omgeving verkennen. Natuurlijk zijn we tussendoor ook nog met de bankierswoning bezig. We zitten midden in het onderhandelingsproces en we zijn erg benieuwd of we er volgende week qua prijs uitkomen. De eigenaresse moet telkens met haar familieleden overleggen over ons bod, en daar gaan nogal wat dagen overheen. We hebben dan ook geen idee of ze met 2, 3, 4 of 20 familieleden moet overleggen. Duimen jullie voor ons? We hopen dat onderstaande regenboog (een dubbele!), die ik afgelopen week ’s ochtends zag op de Pont Vieux, ook een beetje helpt!
Vorige week zijn we nog naar het Musée de la Soie geweest, dat is na haar winterslaap die week weer geopend. We gingen eens kijken of datgene wat we hadden gelezen over de zijde-industrie daar een beetje aardig is verbeeld. Ze hebben veel van de apparaten en machines waarmee de zijde wordt gemaakt staan. Mooi dat dat bewaard is gebleven. Maar… we keken daar naar een film uit de jaren 30, en die laat alles wat in het museum stil staat, in werking zien en dat maakt een hele hoop meer duidelijk. Dus toch wel zeker de moeite waard om te bezoeken.
Verder wandelen we nog steeds veel en dat is zo lekker hier. Zeker met alle berichten uit Nederland over de storm die dagen aaneen bleef razen. We hebben nog wat stukken van de Voie Verte gewandeld, maar ook hier in de buurt van Ganges en Cazilhac blijft wandelen heerlijk. Soms stevig klimmen, dat hoort erbij! De foto hierboven heeft Bart gemaakt tijdens een flinke klim de berg op. Rechts onder in beeld zie je het rijtje met ‘onze’ huizen (nog net tussen het groen) en midden boven zie je de vallei tussen de bergen door die naar Saint Hippolyte gaat. Prachtig!
De buurman: wij hebben hier een aparte buurman. Walter had al het een en ander over hem verteld. Hij mag namelijk over de binnenplaats van Walter en Valérie zijn auto naar zijn garage rijden (die dus naast ‘ons’ huis zit), hij heeft recht van overpad. Daar is op zich niets mis mee. Ware het niet dat hij een nogal auto freak is, en zijn auto bijna dagelijks poetst en tig keer per dag heen en weer rijdt naar die garage. Toen Walter nog niet op vakantie was, en hun auto rechts van de garage stond geparkeerd, konden wij net links van de garage parkeren, zodat buurman er precies tussendoor kan. Overigens: hij heeft op zijn garage wel nadrukkelijk een bord geplaatst ‘Pas de parking’… Bijzonder, met een recht van overpad.
Nu hadden wij de afgelopen weken onze auto nog steeds links van de garage geparkeerd, omdat hij daar in de schaduw staat, en rechts van de garage de hele dag volop in de zon. Komt afgelopen week de buurman aan de deur met het verzoek of we onze auto aan de andere kant willen parkeren. Hij had toch wel erge moeite om hun auto’s goed in de garage te krijgen. Tja… nou ja, dat doen we dan maar. Ik moest wel even goed luisteren, want hij praat met een flink Zuid-Frans accent. Hij was ook bezorgd om Walter en Valérie, omdat hij ze al zo’n lange tijd niet had gezien. Heb uitgelegd dat ze lang op vakantie zijn en dat wij op het huis passen. Al met al een prima gesprekje met hem gehad, in het Frans, whoop whoop. 🙂
Vorige week zondag hebben we nog een prachtige autorit gemaakt naar de Gorges d’Herault, zie foto hierboven en onder. Via Brissac naar Causse de la Selle, naar St Jean de Buèges, dan een ‘parcours difficile ou dangereux’ door de bergen via Les Lavagnes naar Montpeyroux en vandaaruit via St Jean de Fos naar St Guilhem le Désert. Die parcours difficile was een mooie weg dwars door de bergen en smal, dus bij een tegenligger even oppassen, stukje terugrijden of de berm in om elkaar te passeren. Was heel prima om die weg in de winter te doen, in de zomer lijkt het mij daar file rijden en om de haverklap stoppen om elkaar te passeren.
Het plaatsje St Guilhem le Désert staat overal aangeschreven als een van de mooiste dorpjes van Frankrijk dat naast de Gorges d’Herault ligt. Tja, dat wil ik dan wel even zien… totdat je er komt. Blijken er een soort Efteling of Disneyland-achtige taferelen zich af te spelen. Mega grote parkeerplaatsen die bomvol staan, hordes mensen overal. Brrr, we zijn snel omgekeerd en verder gereden. Wel nog even naar de ‘waterval’ bij St Guilhem gereden (zie foto boven). Prachtige tocht, ook geweldig voor motorrijders!
Afgelopen week weer een redelijk normale werkweek gehad, waardoor ook de tijd vliegt. We zijn al bijna halverwege onze tijd hier in Ganges! Gisteren hebben we bij buurman Howard (een andere dan die hierboven genoemd) gegeten. Howard is een Engelsman die hier met zijn Japanse echtgenote woont (zij is momenteel in Japan). Hij had ook John en Kristi uitgenodigd, die we al eerder hadden ontmoet, en ook nog twee Deense dames: Mette en Rigitte. Mette heeft met haar man Jesper hier in de buurt een tweede huis en Rigitte was op bezoek. Leuk om ook hen te ontmoeten. Howard nam mijn aanbod om een ‘desert’ mee te nemen graag aan, waardoor ik mijn geliefde Tarte aux Pommes et frangipane heb gemaakt. Altijd een voltreffer om daarmee aan te komen. Als laatste voltreffer voor deze week, een mooie foto van Bart met een boompje volop in de bloesem en strakblauwe lucht.
