Donderdagavond zijn mijn maatjes van de NLP cursus aangekomen. Prima op tijd, auto gehuurd en naar Barjols gereden, waar een lekker welkomstdrankje en een pissaladiere op hen stond te wachten. Meteen flink de diepte in met de gesprekken. Vrijdag rustig ontbeten en op pad gegaan naar Tourtour en Aups. Die twee dorpjes blijken altijd de moeite waard om te bezoeken. Lekkere salade met de lunch. Jan-Dirk kwam nog een collega van hem van ASML tegen in Tourtour, wat is dat toch met dat plaatsje?
’s Avonds had ik de kippenstoofpot met pruimen al klaar staan. Die was weer smakelijk als altijd. Vele gesprekken volgden, ook met behulp van het leuke Vragenboekje, dat ik van mijn collega’s van Minddistrict heb gekregen. Die vaak verrassende vragen leiden tot mooie gesprekken.
Zaterdag zijn we mijn auto gaan ophalen in Saint Maximin (die stond daar nog omdat ik met de bus naar het vliegveld was gegaan), en hebben we boodschappen gedaan. Vervolgens zijn we naar Esparron de Verdon gereden om te gaan varen. Het wordt een beetje afgezaagd, omdat ik nu meerdere keren naar dezelfde plaatsen ga omdat ze zo leuk zijn. Mooie tocht gevaren, wel soms met wat moeite. In de schroef kwam heel veel algenprut, die we bij tijd en wijle eruit moesten vissen. En dat water is kouuuuuuud! Na het varen snel naar Barjols om andere kleding aan te doen, want ’s avonds was er feest in buurdorp Tavernes. Ze hadden een grote Paella gemaakt (zie bovenste foto) met dansavond. We kwamen best laat aan, en dachten dat dat volgens goed Frans gebruik was. Ik ging betalen, en ik werd al welkom geheten met “Vous etes Marjolaine?”. We waren dus de laatsten. Maakte helemaal niet uit, de paella was net pas klaar. Op zo’n avond moet je zelf je borden, bestek en glazen meenemen en je schuift in grote banken aan tafel. Kei leuk!
En de paella was toch lekker! We hebben onze vingers afgelikt. De muziek was wat minder, er werd veel ge-line-danst (of hoe je dat ook schrijft) en veel Franse muziek gedraaid. De dansvloer hebben we maar gelaten. Wel hadden Yvonne en ik nog last van een wat vervelende fransman, die wel een gezellige avond met ons tweetjes wilde hebben. Pff, was best lastig om daar vanaf te komen. Of we single waren. Of we met hem uit wilden, hoe lang we nog hier in de buurt waren enzovoort. Uiteindelijk vertelde ik hem maar dat zowel Yvonne als ik getrouwd zijn, in de hoop hem daarmee weg te krijgen. Blijkbaar is mijn Frans toch niet zo heel goed, want toen dacht hij dat we lesbisch waren. Hilariteit alom. Wel was voor hem heel snel duidelijk dat Fiona en Jan-Dirk die tegenover ons zaten wel bij elkaar moesten horen. Nou, dat hebben ze even mooi in scene gezet. Van een gouden papiertje dat om de camembert zat, werd een trouwring gevouwen en zie hier het gelukkige paar.
Tijdens de avond hadden we besproken dat we vandaag een fikse wandeling zouden gaan maken. Vanuit Barjols is een zwarte wandeling uitgezet naar het buurdorp Ponteves, met een beklimming van de Petit Bessillon, de berg die je hier op de foto ziet. Vroeg op, want het is hier inmiddels overdag 30 graden. Via de rechterkant van de berg zijn we omhoog geklauterd, over de eerste top heen (echt bovenop!) iets dalen en weer omhoog naar de 2e top. En dat over een keienpad van nog geen 50 cm breed en de afgrond links en rechts naast je. Pfff, dat was af en toe best even slikken. Maar: omhoog is toch op de een of andere manier makkelijker dan naar beneden: vlak na de 2e top gingen we dwars op de hoogtelijnen recht naar beneden. Jeempie, dat was stijl! Af en toe flink bikkelen en voorzichtig lopen en zoeken naar houvast. Wel heel gaaaaaaaaaaf! De berg is op zijn hoogst 670 meter hoog. Vervolgens via Ponteves naar Barjols teruggelopen, waar mijn heerlijke terrasdouche voor de broodnodige verkoeling zorgde. Yvonne zorgde onder die verrukkelijke douche nog voor een persoonlijke versie van een bekende scene uit When Harry met Sally, tot grote hilariteit van de andere drie.
Fiona was niet meegegaan, de wandeling zou voor haar iets te heftig zijn, en zij heeft lekker op de markt rondgekeken en een fantastische lunch verzorgd. Geitenkaassalade, heerlijke pastasalade, stokbrood met tomatentapenade en een lekker glaasje wijn, maar ook veel water. Daarna zijn Yvonne en ik ongeveer knock-out onze siesta gaan vieren. Althans, proberen: er was bingo in het dorp, dus elke 10 seconden hoorden we door een luidspreker: vingt-trois …….. quatre …… soixante-sept…………….dix …….enzovoort. Daarna werden we gewekt door een openluchtconcert, die ook op het terras goed was (en nog steeds is) te volgen. Geweldig. Zo meteen aan de barbecue. Wat een feest.