Het is weer hoog tijd voor een blog! Want Bart en ik zitten natuurlijk niet stil deze dagen en weken. Afgelopen week zijn we de trotse eigenaren geworden van een heuse ‘camionette’, een bestelbusje. Met de keren dat we naar Frankrijk gaan rijden, maar ook daar in Franrkijk, lijkt het ons heel handig om een busje te hebben om meer te kunnen vervoeren dan in je achterbak van een personenauto.
Dus heeft Bart uitgebreid warenonderzoek gedaan, en zijn we bij een Toyota Pro Ace uitgekomen.
Het blijkt dat sinds 2017 een samenwerkingsverband is tussen Peugeot, Citroën en Toyota en hun Expert, Jumpy en ProAce blijkt precies dezelfde bus te zijn (en sinds 2019 ook de Opel Vivaro).
Voor onderhoud in Frankrijk lijkt dat ook wel praktisch. In Moerkapelle vonden we een mooi exemplaar dat aan onze eisen voldeed, dus nog redelijk in de buurt. Want busjes kan je overal kopen, bijvoorbeeld in Drachten of Sittart en dat is best een eind rijden.
Dat busje moeten we natuurlijk gaan exporteren, dus ook daarvoor een hoop uitzoeken. We moeten bijvoorbeeld een Certificat de Conformité hebben die bij de importeur moet worden opgevraagd, (dat is een document waarop staat dat de auto/bus aan de Europese regels voldoet). Gelukkig hebben we dat eenvoudig kunnen regelen en het certificaat is onderweg.
Nog veel belangrijker nieuws is dat we overbruggingskrediet hebben kunnen regelen en afgelopen week hebben we daar de overeenkomst voor getekend. Daar zijn we heel erg blij mee, omdat ons dat de rust en ruimte geeft om het huis in Leiden te verkopen. Daardoor konden we weer contact opnemen met de notaris in Frankrijk, zodat de datum voor de Acte de Vente en sleuteloverdracht gepland kan worden. We dachten: daar zal wel even tijd overheen gaan (gebruikelijk in FR) zodat we ergens in juli meer horen. Maar nee hoor: diezelfde dag kregen we de datum door: 15 september!
We kunnen nu dus echt gaan plannen, heerlijk vooruitzicht
Bij een emigratie hoort ook dat je je wat verdiept in de Franse wetgeving, bijvoorbeeld op gebied van Erfrecht. Zo kwamen wij erachter dat we met onze Nederlandse samenlevingsovereenkomst geen ‘officiële’ partners van elkaar zijn voor de Franse wet. Dus ook nog even regelen dat we wel partners worden met een zogenaamde PACS: een Pact Civil de Solidarité, de Franse variant van onze samenlevingsovereenkomst. Check, weer wat van ons actielijstje.
En dan hebben we het nog niet gehad over het omzetten van onze bedrijven naar Frankrijk en dergelijke. Er is genoeg te regelen! Stap voor stap komen we verder. Ondertussen in huis verder sorteren, opruimen, inpakken en dergelijke. We hebben ook nog vakantie in het vooruitzicht: eind juli-begin augustus een weekje beeldhouwen en schilderen in het vertrouwde Le Phaux. Daarbij dachten we: als we nou toch al zo’n 900 km onderweg in FR zijn, dan is wel leuk om nog even door te rijden naar het zuiden om het huis nog even te zien.
Dus we gaan nog een paar nachtjes naar ons geliefde Maison du Pont Vieux en zien we Valérie en Walter weer. Heerlijk vooruitzicht!