Vandaag heb ik een wandeling in de buurt van Cotignac gemaakt. Op weg er naar toe zag ik dat de VVV open was. Eventjes gestopt, voordat ik weer eens een keer een dichte deur aantrof. Ik heb wat folders meegenomen en nog een wandelkaart gekocht, die wat compacter is dan die hier in het huis liggen. Ik heb ook gevraagd naar fietskaarten, omdat je hier in de buurt veel borden met fietsroutes ziet aangegeven. Eind juli komt Stefan, mijn zwager, ook een fervent fietser en ik dacht wat vooronderzoek te doen. Nou mooi niet: daar hebben ze geen folders van. De dame vertelde dat er veel mensen naar vragen. De fietsroutes worden door het Conseil General uitgezet, en die zijn jaren geleden gestopt met het uitgeven van folders over de fietsroutes. Best raar eigenlijk. Ik heb een folder meegekregen met “iets” over fietsen (moet nog even juist vertalen), hopelijk vind ik daar iets van een website. Ondertussen zal ik de namen van de fietsroutes die ik tegenkom gaan “sparen”, zodat ik misschien met google nog ergens kom.In Cotignac heb ik het wandelpad snel gevonden, dit is er weer een die erg goed staat aangegeven. En omdat ik al vele malen in Cotignac ben geweest, is het begin makkelijk gevonden. Ik vond het best spannend, zo alleen wandelen, want je komt geen sterveling tegen. Ook deze route had weer veel verrassende paadjes, zie boven. De camera heb ik recht gehouden, het paadje was wat scheef. Halverwege de tocht stonden er grote pijlen aangegeven naar een Cabanon genaamd “Sara”. Ik weet dat een cabanon een klein huisje is zonder water of elektriciteit, maar wat er nou zo bijzonder was aan “Sara” was me bij de bordjes niet duidelijk. Daar aangekomen een mooie brief op de voordeur van de gemeente Cotignac. Ik werd als wandelaar hartelijk uitgenodigd om van het huisje gebruik te maken (het was er erg koel), door er bijvoorbeeld te eten. Op tafel lag een “livre d’or” waar iedere voorbijganger iets in had geschreven. Erg grap…….[klik] [tuuuuuuuuuuuuuuut]
en toen viel internet uit. Dat was dus gisteren eind van de middag , toen ik lekker aan het typen was. Het jammere was dat ik meer had getypt dan hierboven, dus ik probeer de draad na een dag weer op te pakken.
Grappig dus, dat huisje Sara. Ik heb er toch maar buiten gegeten, het was erg lekker qua temperatuur. Toen ik later in Cotignac aankwam, zag ik overal aanplakbiljetten voor een Grande Piquenique bij Cabanon Sara. Komende zondag mogen bedrijven vanaf half 11 daar hun kraampje opzetten en vanaf half 1 is iedereen welkom om te komen picknicken.
Na de lunch mijn weg weer vervolgd langs smalle bospaadjes (kapmes was af en toe best handig geweest) en langs wijngaarden. Ik had een wat minder aangename ontmoeting met een erg grote hond, type niet vriendelijk. In een van de wijnvelden waren 3 mensen aan het snoeien of opbinden, ik weet niet precies wat ze deden. Zij hebben mij volgens mij helemaal niet horen langslopen (stond ook een heg tussen). Toen ik ze al lang en breed voorbij was, en zo’n 300 meter verder was hoorde ik in de verte die hond blaffen. Nou die komt toch met een noodvaart op me afgerend. Tja, wat doe je dan? Eerst maar rustig doorgewandeld en gezegd dat ik goed volk was, maar blijkbaar verstond hij mijn nederlands niet. Toch maar stil gaan staan en “allez allez” geroepen en gewezen naar zijn (waarschijnlijk) baasje daar bovenop de heuvel. Vervolgens hem de rug toegekeerd en toen droop hij gelukkig af. Wel maf dat die eigenaar niets deed. Nou ja, ik heb het overleefd.
Als je Cotignac weer nadert, dan weet je dat je flink moet gaan dalen. Ik was blij dat ik dat stuk niet op de heenweg had, dat ging wat geleidelijker. Echt mega smalle paadjes, trapjes, doorgangetjes, je zou er zo voorbij lopen. En dan na een flinke afdaling, staat er ineens een bankje met dit uitzicht op het dorp. Welkom! Even een slokje water gedronken en verder afgedaald. Via de meest wonderlijke paadjes ben ik weer in het centrum van Cotignac aangekomen, waar ik op een terrasje een heerlijke versgeperste jus heb gedronken. Zalig. Wel pech dat ik er achter kwam dat ik mijn kaart vergeten was mee te nemen van dat bankje waar ik even had gezeten. Na de vitamine boost, toch weer even terug gelopen (geklommen) en ja hoor, de kaart lag er nog. Ik vond het best knap, in een half uur tijd 200 meter hoogteverschil 2x afgedaald en 1x geklommen.
In de loop van de middag weer teruggereden naar Barjols, waar ik op mijn superbe terras in het boek over de tannerieen ben gaan lezen. Die had ik ook nog gekocht bij de VVV: “Les Entre Paux, Barjols des tanneurs aux artistes”. Een boek over de historie van alle leerlooierijen in Barjols en de transformatie van allemaal, op 1 na, naar ateliers of woningen. Leuk om te lezen. Wel veel woordenboek nodig, maar het gaat vooruit.
Vandaag niet veel bijzonders gedaan. Vanochtend had ik een interview voor “vier de veertig”, een rubriek in de Esta (Leuk blad voor vrouwelijke veertigers). Ben benieuwd wat het wordt. Eind juli kopen dus! Vanmiddag boodschappen wezen doen en nog een leuk gesprekje gehad op de visafdeling. Een mevrouw vol belangstelling vroeg me de oren van het lijf. Het bleek dat haar vader in “mijn” tannerie had gewerkt. Wat een toeval. Ze heeft me ook nog wat over het Provençaalse accent uitgelegd, maar dat ben ik weer vergeten. Alleen het aing op het eind heb ik onthouden. Vanavond dus vis op het menu: Dorade op Provençaalse wijze.