Leuk hoor, zoveel naaien op de naaimachine uit 1968. Zoals ik al schreef, begon hij wat kuren te krijgen, die niet alleen met een drupje olie te verhelpen zou zijn. Dus schroevendraaier gepakt en de boel open geschroefd of ik kon zien wat er aan de hand was. En ja hoor,
ik zag het direct: een aandrijfriem (geen idee of dat echt zo heet) was bijna aan flarden. Eigenlijk is het best leuk om zo’n mechanisch ding eens open te schroeven en te kijken wat er van binnen allemaal in zit!
Helaas dus werk aan de winkel. Ik heb in Alès een naaimachine- reparateur gevonden die gaat kijken of hij hem kan repareren. Nu alleen nog een keer naar Alès toe rijden en de machine brengen.
Payer en France
In het weekend hadden we van onze loodgieter keurig de factuur gekregen (onder de voordeur door, dat weet de postbode perfect). Meteen in de aanslag om de factuur te gaan betalen, mobiel erbij, internetbankieren met onze Franse bankrekening. Oh, wacht…. er staat helemaal geen bankrekeningnummer op de factuur. Hmm, wat nu? We hebben natuurlijk allang gemerkt dat hier nog ontzettend veel betalingen contant of met een cheque gaat. Kunnen jullie je nog herinneren wanneer je voor het laatst een cheque uitschreef? Voor mijn gevoel is dat vijfentwintig jaar geleden. Hier dus nog de normaalste zaak van de wereld. Goed, wat zouden wij gaan doen met die factuur van de loodgieter? Geld pinnen, in een envelopje en terugsturen? Nee…. even op een andere manier proberen. Ik mailde hem of hij zijn RIB kon sturen (dat is dat papiertje waar je bankgegevens op staan, wat we bij de notaris ook al hadden meegemaakt). En verhip, onze loodgieter is een man van deze tijd, hij mailde zijn RIB en kon ik de betaling overmaken. Tot onze verrassing mailde hij ’s avonds dat hij het geld in goede orde had ontvangen (daar twijfelen de Fransen bij banken nog wel eens aan, ze denken dat daar dagen overheen gaan) en bedankte voor ons vertrouwen en de snelle betaling. Waar hoor je dat nou nog?
Stère
Ondertussen ging onze zoektocht naar hout verder. We hadden een tip gekregen voor een houtleverancier in St Hippo, die alleen per telefoon te bereiken is. Voicemail door Bart ingesproken en helaas nooit teruggebeld. Nog een keer ingesproken, weer geen reactie.
Dus de zoektocht ging verder. Kristi gaf ons een tip in Sumène, van een bedrijf dat ook een redelijk uitgebreide website heeft en waar je zelfs online kan bestellen. Heel hip voor Franse begrippen, en ze leveren ook aan huis. Klik klik klik op internet en we dachten even te bestellen. Blijkt dat voor thuisaflevering de minimale hoeveelheid vier stères te zijn. Een stère zegt u, wat is dat? De notoire houtstokers onder ons weten het misschien wel, ik had er nog nooit van gehoord.
Een stère is een schijnbare kubieke meter houtblokken, ofwel een stapel houtblokken dat in een kubus van 1 m3 past. Maar tussen de diverse houtblokken zit natuurlijk lucht, dus het is geen werkelijke kuub hout. Hoe groter de houtblokken, hoe minder lucht, hoe kleiner de houtblokken, hoe meer lucht. Het plaatje hierboven vond ik werl duidelijk. Met stammetjes van 1 meter lengte benader je dus de kuub hout, met stammen van 50 cm dus kuub enzovoort. Officieel wordt de stère in Frankrijk niet meer als juridische eenheid gebruikt (“het gebruik van de stère zal voor 31 december 1977 moeten ophouden”), het wordt echter nog steeds veelvuldig gebruikt.
Goed, vier stères dus als minimale aflevering thuis: dat is best een hoeveelheid. Ze zetten het keurig voor je deur neer, dan moet het nog wel allemaal naar binnen. Bij veel woningen kan dat makkelijk in de tuin, of op het oprijpad, bij ons dus niet….. Tot die tijd is onze straat dus geblokkeerd. Dus we hebben maar even bij Hélène advies gevraagd, hoe zij dat vroeger deed. We kregen een zeer uitgebreide en grappige mail terug, met een hoop uitleg. En een conclusie “P’t’être ben que oui, p’t’être ben que non” ofwel “misschien kan het wel, misschien kan het niet”. Het schijnt een Normandische uitdrukking te zijn, met al die afkortingen. Ik vond hem wel grappig. We zullen dus óf kleinere hoeveelheden moeten gaan kopen en zelf ophalen, óf bij de Marie (gemeentehuis) vragen of we een middag de straat mogen blokkeren. Afgelopen week stond er ook een verhuiswagen in de straat, dan zie je hoe smal het is.
Armoire
De grote armoire (kast) in de entreehal heeft zijn laatste beetje anti-houtworm-spul ingesmeerd gekregen. De binnen-, boven-, achter- en onderkant moesten nog. En die zijn lastig op een andere plek te doen dan in de entreehal (want niet te tillen die kast). Lastig dilemma, dat spul schijnt echt een goor goedje te zijn. Toch ruik je het niet, dat is het rare. Dus na overleg toch maar besloten om het in de entreehal te doen en er folie overheen te leggen en kastdeuren dicht te doen.
Plan de travail
Ook het aanrechtblad (plan de travail) voor het oude fornuis heeft dagelijks aandacht gekregen. We waren eindelijk zover dat we konden gaan beitsen. Iedere avond een laagje. Eindelijk van dat blanke hout af:
De tweede laag zit er nu op, nog één of twee te gaan. De kleur van de beits is Wengé, een hele donkere houtsoort. Hij oogt een beetje groenig zwart. We zijn wel benieuwd hoe het bij het oude fornuis staat, want het zwarte metaal daar oogt juist een beetje bruin-zwart. We zijn benieuwd of dat ‘stoort’ of dat het wel mee valt. Op de rechter foto zit de derde laag op (van vrijdag). Ja, het wordt wel wat.
Beaucoup d’eau du fleuve
De afgelopen dagen heeft het bij ons ook geregend, we zagen dat in de bergen het nog veel meer regende. Alle dagen zagen we in de verte vele wolken tussen de bergen hangen. Het resultaat zagen we donderdag in ‘onze’ rivieren de Vidourle en de Argentesse. De Argentesse staat eigenlijk bijna altijd droog, en de Vidourle lijkt meestal een beetje op een klein kabbelend beekje.
Op de foto links zie je de Vidourle die nu een heuse waterval heeft (normaal kan je daar gewoon overheen lopen en gaat het water onder de barriere door). Op de foto helemaal rechts zie je van links de Argentesse komen (die staat dus meestal helemaal droog). De middelste foto laat een brug zien, waarbij afzethekken staan met “route inondée” (overstroomde weg). Het water gaat nu nog onder de brug door, de komende dagen zou het dus best kunnen dat de afzethekken dicht gaan en dat we er niet meer kunnen lopen (althans, met droge voeten).
We kregen ook nog een leuk appje van Jürgen en Eric, het Duits-Franse stel dat hier in St Hippo woont. Ze waren in Nederland en zaten in de trein van Amsterdam naar Den Haag. Ze stuurden foto’s van Leiden, waar ze doorheen reden. Leuk dat ze onthouden hebben dat dat onze home-town was.
Éclairage de fête
Sinds een maand hangt er overal kerstverlichting in St Hippo. Alleen de verlichting ging nog niet aan. Met een officiële verklaring van de Mairie, werd aangekondigd dat de feestverlichting vanwege energie-besparing pas op 15 december aan zou gaan. Dat is nu zo ver. Hier in Frankrijk houden ze erg van die ontzettend witte verlichting, brrrr je krijgt het al koud als je er naar kijkt! Zou dat hier juist de bedoeling zijn? Omdat het hier over het algemeen warmer is, dat je met die ‘koude’ verlichting een winters gevoel krijgt? Brrrrr
Bois de chauffage
Vrijdagochtend zijn we naar Sumène gereden, naar dat hout-adres van Kristi en John. De rit er naartoe was al bijzonder: met veel laaghangende bewolking, waar je overeen kon kijken met een bleek zonnetje erboven. Heel bijzonder licht! Bij de houthandel was het très facile: lang leve onze camionette… we konden er makkelijk 1,5 stère hout in kwijt, zodat we even vooruit kunnen. Op zich had er nog veel meer in de bus gekund, maar qua gewicht hebben we het maar eens met die 1,5 stère geprobeerd. ’s Middags hebben we het kunnen uitladen voor de deur. Er stond nog een barrière aan het begin van de straat, die konden we dus mooi even neerzetten tijdens het uitladen. Daar ben je toch even een half uurtje mee bezig. Ook komt iedereen die langs loopt even een praatje maken over het hout, over het stoken, over ons en dat (bijna) iedereen de familie Boucomont kent. Het is een echt dorp!
Marché
Op de vrijdagmarkt blijft het ook altijd een verrassing. Het aanbod met kramen is wekelijks anders, en het is altijd een verrassing welke van je ‘vaste’ kramen er wel of niet zijn. Vandaag zag ik bij de groenteboer weer een hoop knollen liggen, waarvan ik geen idee had wat het zijn. Dus een foto gemaakt en hopen dat ik met de namen op de bordjes kan gaan zoeken wat het is. Links een capucine tubéreuse (vertaling geeft knolcapucien), midden Cerfeuil tubereux (knolkervel), rechtsboven Oca du perou (knolletjes van de Oca – familie van de klaverzuring) en rechtsonder de enige die ik wel ken: Crosnes (knolletje van de Japanse andoorn). Lang leve Google. Durf ik het aan die een keer te kopen en er wat mee te gaan maken? Tuurlijk, alleen niet deze week.
Gâteau salé de betteraves à la frangipane
Ondertussen wat voorbereidingen voor zaterdagavond, we zijn uitgenodigd bij Howard, de Engelse buurman van Maison du Pont Vieux in Ganges, voor een soirée. Iedereen mag wat te eten en te drinken meenemen. Vorige keer had ik de Franse frangipane appeltaart naar hem meegenomen, en die vond hij fantastisch. Omdat ik nog bietjes in huis had, vroeg ik me af of ik een hartige variant van die frangipane taart kon maken. Blijkt dat Yvette van Boven er ooit een heeft gemaakt met asperges. Nou, dan wisselen we gewoon wat ingrediënten en maken we er een bieten-frangipane van. De frangipane heb ik nu gemaakt van amandelmeel, zachte geitenkaas, ei, bloem, tijm en Parmezaanse kaas. Voor de kleur nog wat gehakte pistachenootjes erover, ik ben benieuwd of het lekker is! Hij ziet er in ieder geval weer feestelijk uit.
Le samedi avant Noël
Zaterdag hebben we een rondje in het dorp gemaakt, het was helemaal in kerstsfeer met flink grote en druk bezochte kerstmarkt. Ook was er een open atelier route van kunstenaars waar we bij een paar zijn langs geweest.
Deze zaterdag voor kerst is blijkbaar een feestelijke dag voor St Hippo, want er was ook nog vuurwerk aan het begin van de avond. Het hele dorp was uitgelopen, volle bak op het parkeerterrein. Het was een mooie show van een kwartier. We kregen alleen de neiging om na het vuurwerk iedereen gelukkig nieuwjaar te gaan wensen, haha.
Na het vuurwerk gingen we naar Ganges, naar het feestje bij Howard. Leuk om kennis te maken met zijn Japanse echtgenote Yuka, die hadden we nog niet eerder ontmoet omdat ze in het voorjaar in Japan was toen wij naast hen woonden. Het was een volle bak, we denken dat er wel vijftig gasten waren. Iedereen had wat te eten en te drinken meegenomen, heerlijk! We hebben daar nog kennis gemaakt met een aantal mensen die ook in St Hippo of omgeving wonen, heel leuk om zo te worden voorgesteld aan nieuwe mensen. De avond geëindigd op de danslvloer, lekker hoor even swingen!
Vandaag (zondag) hebben we de garderobekast in de entreehal op zijn plek gezet en de ‘hoed’ er weer opgezet. Nu nog blokjes op maat zagen om onder de pootjes te zetten, want alles is schots en scheef in dit huis. Om de kast enigszins waterpas te laten staan, moeten we aan de rechterzijde 5,5 cm ophogen! Het aanrechtblad voor het oude fornuis hebben we ook nog het vierde laagje van de beits gegeven. We denken dat het nu wel donker genoeg is. De beits droogt snel, dus we hebben het blad vanmiddag al op zijn plek kunnen leggen. We zijn best tevreden met het resultaat:
Op de foto links kan je nog een beetje zien hoe onregelmatig het oude blad was, deels tegels, deels gietijzer, en links en rechts van het espressoapparaat zaten een soort “gaten” in het blad met roosters om kolen of blokken hout in te leggen. Heel veel randjes, opstanden en hobbeltjes. Dat hebben we nu met dat verhoogde blad opgelost. Nu nog het tegeltje links vooraan repareren! Zo, dat was het weer even voor deze week..