Lang leve het leven in Frankrijk. Zoals verwacht, krijgen we ook hier met wat kleine tegenslagen (= revers) te maken. Een aantal kwamen deze week tegelijk, kan gebeuren. Gelukkig ook goeie en fijne dingen, dus weer een uitstekend moment om het in de blog te schrijven om even te relativeren. Zoals bijvoorbeeld de foto bovenaan: als je op vrijdag bij de markt aankomt, blauwe lucht, prachtige herfstkleuren, geweldig toch?
Maandag overdag had ik contact met Marije over de aflevering van de mooie vilten vogeltjes, die naar ons onderweg waren met de post (ik schreef er vorige week over). Het bleek dat ze op een sorteer-centrum op een bericht van ons zaten te wachten om een vervolgafspraak voor tweede aflevering te maken. Alleen…. dat hadden ze ons niet verteld met een briefje of zo iets. Dus meteen voor dinsdag afleverafspraak gemaakt, leuk vooruitzicht!
’s Avonds stond ik klaar achter de computer om aan mijn online Tacoyo les te starten (ja, ook die kan ik in Frankrijk online blijven volgen, dus mijn sportiviteit blijft ook hier op peil). Daar kijk ik altijd erg naar uit, om een uurtje lekker te bewegen op swingende muziek (Tacoyo is een soort combinatie van aerobics, yoga en krachtoefe-ningen uit de sportschool, en dat gewoon in je joggingpak zonder vele spiegels en strakke pakjes om je heen, heerlijk!). De les was nog niet begonnen of Bart kwam: ‘eeh Lein, kan je even komen, ik geloof dat we lekkage hebben’. Hmm… dus mee naar beneden om te kijken.
Bleek dat een cv-leiding in de keuken was gaan druppelen, één van de leidingen die de muur in gaat op bovenstaande foto. Oeps…
En op zo’n lullig punt in de muur, dat je ook niet durft om wat cement weg te halen om het lekkagepunt te zoeken, misschien zou het gat daardoor wel veel groter worden..! Het water druppelde er langzaam uit, maar toch zoveel dat we wel met dweilen aan de gang moesten. Dus Bart ging dweilen, ik ging in alle overdrachtspapieren van het huis zoeken naar de loodgieter van het huis. Ondertussen de oude eigenaresse een appje gestuurd, of zij kon adviseren wie we het beste zouden kunnen bellen. Inmiddels was het wel tegen tienen
’s avonds, dus we hadden niet echt het idee dat iemand meteen zou komen. Bart had een mooie constructie bedacht zodat het water in bakken terecht zou komen (zie beneden).
Voor de nacht hadden we een ‘waak-schema’ opgesteld, zodat we iedere twee uur konden controleren of de bakken niet overstroom-den. We merkten in de nacht al dat het druppelen minder werd, en begin van de ochtend was het gestopt. Pff, dat was in ieder geval fijn. Bart heeft ’s ochtends de loodgieter gebeld en die snapte de situatie, en zou ‘après-midi’ langskomen. Welke après-midi weten we nog niet, want we hebben hem nog niet gezien… Is dat nou typisch Frankrijk? Donderdag nog een keer gebeld, voicemail ingesproken. Geduld is een schone zaak hier…. Gelukkig blijft de CV het doen, al is de druk wel extreem laag geworden waardoor de bovenste verdieping niet meer verwarmd wordt. We hopen dat hij komende week wel langs komt om het te verhelpen.
Het goeie nieuws van dinsdag was dat de vogeltjes zijn afgeleverd!! En wat zijn ze ‘mignon’ (= cute/schattig op z’n Frans)! We hebben Marije en Irma verrast met een leuke video over het uitpakken van
de vogeltjes. Onze video bereikte hen eerder dan het bericht van de post dat het was bezorgd, dus ook voor hen een beetje verrassing. Geweldig toch dat je deze beestjes zo kan maken??? We hebben ze ’s middags een mooi plekje in de vogelkooi gegeven (al waren ze in het begin nog een beetje ondersteboven van hun aankomst in FR)
en hebben ze ook gedoopt in Marije, Irma, Paulus en Krabje (naar hun voor- en achternamen). Als jullie ook eens willen kijken wie dit creatieve stel is, kijk eens bij De Theepot.
Het afleveren van de post gaat over het algemeen best goed.
We kregen een leuk kaartje van Montpellier van Reijer en Mireille om te bedanken voor de gezellige dagen. Helaas ook onze eerste Franse boete! Merde… Toen we Milla gingen ophalen in Marseille reden we drie kilometer te hard…. balen, une petite déception! Wel grappig om te zien hoeveel papier je daarvoor krijgt hier in Frankrijk. Het groene blad is de daadwerkelijke boete, waar je nog goed moet zoeken waar staat wat je nou precies hebt gedaan en hoeveel het kost. Het oranje blad is hoe je die boete kan betalen (voor en achterzijde volgeschre-ven!). En dan ook nog een blauw formulier voor als er iemand anders in je auto reed en de boete naar iemand anders moet. Pfff, wat een paperassen allemaal!
Nou dat gaat lekker deze week…. Eén van de avonden hebben we naar een documentaire zitten kijken over de natuur in onze streek,
de Cevennen. Kristi had die doorgestuurd en was leuk om te kijken.
“Cévennes, l’hôpital de la vie sauvage”: ‘de cevennen, ziekenhuis voor wilde dieren’. De gepensioneerde dierenarts heeft een dieren-kliniek in Ganges (waar we begin van het jaar woonden). Je ziet veel over de Cevennen, Montpellier, Nîmes, Sauve en Ganges, allemaal dorpen en steden die voor ons nu heel bekend zijn! Je kan de documentaire kijken (tot 10-02-2023) via deze link. Je moet even een (gratis) account aanmaken, en dan kan je hem zien (wel in het frans natuurlijk, voor de liefhebbers 😉 ).
Ondertussen hebben we hier toch ook wel het bestellen via internet uitgevonden. In de bouwmarkten in de buurt kunnen we lang niet altijd vinden wat we zoeken en dat is dan online wel vindbaar. Nadeel ervan is wel dat je altijd thuis moet blijven, want een tijdvak van aflevering geven ze hier niet aan! Vaak gaat dat goed: er is een infrarood paneel afgeleverd die ik onder mijn bureau kan zetten voor wat extra warmte (en die slurpen veel minder energie dan die elektrische kacheltjes). Ook zijn stelpootjes die we in de keuken nodig hebben geleverd en we hebben mooie kratjes gekocht, die we onder het oude fornuis gaan zetten voor voorraad. We gaan ze nog wel donker beitsen, zodat ze iets meer in de bogen wegvallen.
en rechts de nieuwe kratjes in twee maten.
Een ander pakketje, wat we bij aflevering net misten want niet thuis, gaf de melding “afgeleverd in uw boîte aux lettres (brievenbus)”, maar we hebben helemaal geen brievenbus….??? De meeste post-bezorgers weten dat ze brieven onder de deur door kunnen schuiven, maar pakjes gaat echt niet. Dus komende week toch maar even bij alle buren langs, of ze een pakketje voor ons in de brievenbus vonden. Weer een mooie gelegenheid met wat buren kennis te maken.
Zaterdag hebben we weer hard gewerkt aan de kast in de entreehal. Daar was de eerste laag behang aan de binnenkant vanaf gehaald, dat lukt alleen nooit in één keer. Deze keer ging het goed, waardoor nu alle behang en lijmresten uit de kast zijn. Mooi om de kast weer te zien zoals hij hoorde te zijn. Volgende stap is om de waslaag eraf te halen, zodat het met het anti houtwormmiddel aan de slag kunnen. We merken wel dat alle klussen hier tijd kosten, veel tijd…
De weersverwachting voor de komende week geeft ook hier regen, dus we hebben de zondag gebruikt om een lekkere wandeling te maken. Zonnetje erbij, zo’n veertien graden, heerlijk. Wel waren helaas weer de jagers actief met een drijfjacht, waardoor je continue blaffende honden in de verte hoort en af en toe ook schoten. Hmmm… Eén keer zag ik een ree de weg verschrikt oversteken.
Nu maar hopen dat die niet is geschoten. Dat jagen in je ‘achtertuin’ is wel iets waar we aan moeten wennen.
Wij zijn ondertussen wel toe aan een nieuwe week, met wat minder ‘revers’!