Hoera, gisteren scheen de zon en vierden wij Nathalie’s veertigste verjaardag. Zij is de eerste van ons vieren die de 40 heeft bereikt, Sandra volgt over 4 weken, eind juli ben ik aan de beurt en half augustus Carola. Om Naat’s verjaardag te vieren zijn we naar Esparron de Verdon gegaan, en hebben we een bootje gehuurd waarmee we de Canyon zijn ingevaren. Heerlijk was dat, even een hele dag buiten. Wel erg fijn dat we eens droog weer hebben gehad: wat heeft het pijpenstelen geregend bij ons. Het is hier in jaren niet zo nat geweest, begin juni.
Zie hier nog een plaatje van de zondag: we overdreven niet met de pijpenstelen regen. En onweer, onweer: we dachten dat het nooit meer zou ophouden. Zondag ochtend hebben we nog een poging gewaagd om naar de abdij in Le Thoronet te gaan, waar ik dacht dat er om 12 uur gezang van nonnen te horen zou zijn. Helaas bleek het een gewone kerk-mis te zijn, wel met veel gezang tussendoor van 3 heren. Op zich was dat in die kerk erg mooi om te horen, maar het geleuter van de priester, of hoe hij ook mag heten, vonden we duidelijk minder. Na een uur hadden we het wel gezien en zijn we weggegaan, helaas konden we alleen niet van het terrein af (poort was gesloten). We hebben buiten (net droog) gewacht tot het einde en zijn wat teleurgesteld weer naar huis gegaan. Gelukkig was er een spannende tennisfinale van Roland Garos op de tv: een prima zondagmiddag-tijdsbesteding als je echt helemaal niets buiten kan doen.
Tussen al ons mega gezellige geklets door, heeft Carola zondag voor ons een heerlijk maal in elkaar gedraaid: Pasta Genovese. Om eerlijk te zijn: ik had het nog nooit gegeten en het is heerlijk! Zeker ga ik die nog maken. ’s avonds laat zijn we nog aan het versieren geslagen, omdat Nathalie, zoals geschreven, maandag 40 werd. Grappig dat ze zei dat ze nooit meer versieringen voor haar verjaardag krijgt: nou, in Barjols hingen vele slingers en ballonnen.
Maandagochtend konden we het bijna niet geloven: het was droog en de zon scheen! We zijn dus naar Esparron de Verdon gegaan: een mooi pittoresk plaatsje aan het eind van de rivier de Verdon. Tussen Esparron en Quinson ligt een kleine canyon (de Grand Canyon du Verdon ligt iets verderop). In Esparron hebben ze vele soorten bootjes te huur, waarmee je de kleine canyon in kan varen. Al snel konden we de zonnekap naar beneden doen en hebben genoten van 3 uur varen. Wat een ongelofelijke natuur daar: het is niet voor te stellen hoe die rotsen daar ooit allemaal zijn ontstaan.
Na de boottocht hebben we nog een poging ondernomen om een wandeltocht te maken in Esparron, maar die hebben we na een uur gestaakt. De bewegwijzering stond zo slecht aangegeven, dat we zelfs met 8 ogen de borden niet konden vinden. In Barjols zijn we naar een frans/italiaans restaurant geweest, waar we heerlijke (maar machtige) pizza’s hebben gegeten. Erg aardige mensen, een mooi adresje om nog eens terug te komen.
Vandaag rustig aan: de dames vliegen vanavond naar huis. Ze vroegen vanochtend aan me of ik het fijn vond dat ik vanaf morgen weer even “rust” zou hebben voor een week. Het gekke is, we gaan zo relaxt en makkelijk met elkaar om, dat ik bijna niet merk dat ze er zijn: alleen maar lol, geen onvertogen woord, leuke gesprekken: ze mogen van mij zo nog een week blijven (maar dan met lekker weer!). Fijn om dat soort vriendinnen te hebben!
Mooie foto’s en leuke verslagen erbij.
Net alsof ik er zelf ook bij ben.
Die regen die jij daar hebt gehads, komt nu denk ik deze kant heen.Vanaf donderdag word het hier slecht weer volgens de berichten.
Geniet van het heerlijke bourgondische leven daar, en veel plezier nog.