De voie verte, de ‘groene weg’ krijgt voor ons een leuk vervolg. Ik had er al iets over geschreven, dat oude spoorlijnen worden herbestemd naar fiets/wandelpaden. Het stuk tussen Ganges en Sumène hebben we al een paar keer gelopen. Bart had uitgevonden dat tussen Saint-Hippolyte-du-Fort en Quissac ook al een stuk gereed is van ca 13 km lang. Het goede nieuws is: het stuk tussen Ganges en Saint-Hippolyte wordt momenteel aangelegd en zou in 2022 gereed moeten zijn. Nou, dat geloven we niet helemaal (als we de staat ervan zien)… maar het zal toch wel een keer afkomen. Dus dat is hoopvol voor ons fietsende Nederlanders! Leuk om zo een fietsbare link te krijgen tussen Ganges en Saint Hippolyte.
Vanochtend zijn we een stuk gaan lopen en in Saint-Hippolyte gestart. Niet helemaal naar Quissac, dat is 13 km en een beetje lang, we hebben 6 km gelopen en zijn toen omgekeerd. In Saint Hippolyte is het viaduct met de kenmerkende bogen van de oude spoorlijn goed zichtbaar. Nu erg leuk om er overheen te lopen!
Bovenstaande foto’s heb ik niet zelf genomen hoor, maar komen van een website over deze Voie Verte. Gaaf om zo Saint Hippolyte te zien liggen in die oksel van het spoor. Ook de rivier de Vidourle zie je goed lopen.
Naast het pad hebben ze een klein stukje spoor teruggelegd en op de rails met bielzen bankjes gemaakt. Op de terugweg werd daar veel gebruik van gemaakt!
Een wel aardig panorama..! We kwamen er wel achter dat we de namen van alle bergen nog moeten gaan leren (en de vorm herkennen).
Onderweg kom je zeer verschillende begroeiing tegen. Aan de zuidzijde cactussen met vele cactusvijgen eraan, en aan de noordzijde van de weg mos en nattige groene plantjes. Totaal tegenovergesteld! Ook kom je andere leuke dingen tegen, zoals een lang geleden verlaten eend en een kunstwerkje met steen:
Op dit stuk Voie Verte is de afwisseling groot, sommige stukken midden in de zon, andere stukken uitgesneden uit de rotsen in de schaduw. Heerlijk die afwisseling als het warm is (we hebben in ons tshirt gelopen). En prachtig om alle soorten steen hier te zien. Er is in dit gebied een overgang van calcaire (kalksteen) naar graniet. Dat kom je hier veel naast elkaar tegen. Heel goed te zien met de gelaagdheid van het steen, prachtige structuren zie je daar. Ik heb wel eens tegen Bart gezegd, dat ik aardrijkskunde vroeger echt nooit interessant vond. Als je dan hier loopt en al dat natuurgeweld ziet (of natuurpracht zoals je wilt) , dan denk ik ‘ik zou er wel wat meer over willen weten…’! Aardrijkskunde kwam voor mij gewoon te vroeg, denk ik. Nooit te oud om te leren.
Wel grappig aan bovenstaande foto is dat het net is alsof er rails op de weg liggen van de schaduw van de leuning. Na onze wandeling (met ongeveer 18.000 stappen, ouais!) hadden we een heerlijk zonnige lunch in onze keuken. Raampje open, zalig!
De enige pech die we vandaag hadden, is nieuws uit Nederland: Milla komt morgen en nádat ze had ingecheckt op haar vlucht, kreeg ze bericht “helaas uw vlucht is geannuleerd”. Balen! Nu is ze omgeboekt naar een vlucht dinsdagochtend heel vroeg, en ook nog met (helaas lange) overstap in Parijs. Nou ja… ze komt, dat is het belangrijkste!