Zaterdagochtend zijn we weer bijtijds opgestaan, om voor het vertrek van Inge en Paola, nog even bij de Cité Radieuse van Le Corbusier in Marseille te gaan kijken. Als architect moet je dat toch eens in je leven gezien hebben. Het is gelukt, je moet alleen niet vragen hoe. Marseille is echt een verschrikkelijke stad om in te autorijden. Zeker in combinatie met de Tomtom, dat is helemaal hopeloos. Gelukkig hadden we nog een ouderwetsche kaart bij ons, waarmee het een stuk beter lukte. Na een korte stop bij de Unite d’Habitation van een klein uur, zijn we het TGV station gaan opzoeken. We waren er keurig op tijd en hadden zelfs nog even tijd om lekker te lunchen met elkaar.
Om half 3 heb ik ze uitgezwaaid en ben weer naar Barjols gereden. Ik heb direct maar even boodschappen gedaan voor de komende week, zodat ik daar tijdens mijn beeldhouwcursus geen omkijken naar zou hebben. Thuisgekomen was ik bek en bekaf. Eerst nog even gauw met Bart bijgepraat, daar had ik ook niet veel tijd voor gehad de afgelopen week. Daarna een snel uiltje geknapt en om 7 uur naar een opening van een tentoonstelling in “mijn” eigen pand geweest (bij de buren). De tentoonstelling vond ik niet veel bijzonders, des te leuker was het pand om te bekijken. Weer een deel van de Tannerie heel anders ingericht. De buren daar op de bovenste verdieping hebben ook een fantastisch terras, naast de waterval. Geen uitzicht over de stad en minder zon dan ik heb, wel mooi en heel groot. Aan de ene kant vond ik het jammer dat ik geen bekenden tegen kwam, aan de andere kant vond ik het helemaal niet erg. Tegen achten was ik weer terug en heb een restje van de Tian met linzen gegeten. Een fantastische combinatie, al zeg ik zelf. Daarbij een mooie wolkenlucht. Het leek erop dat het zou gaan regen en/of onweren, maar het bleef uit.
Daarna ben ik even gaan liggen op mijn mooie bedje op het terras, en daar werd ik tegen enen ’s nachts wakker. Ben dus blijkbaar om 9 uur in slaap gevallen. Daarna toch maar in mijn echte bed gaan liggen en heb lekker uitgeslapen. Markt bezocht, lekker wat gelezen en vanavond alweer welkomstdiner gehad van de beeldhouwcursus. 2 oude bekenden in de groep, de rest is allemaal nieuw en voor het eerst. 2 architecten erbij. Volgens mij best een gezellige groep. 1 van de architecten is een Italiaanse, die geen Frans spreekt en een klein beetje Engels. Dus veel switchen met de talen. Wel grappig is om te merken dat ik start met denken in het Frans, terwijl dat dit vroeger in het Engels was. Zou het dan toch nog goed komen?
Ook merk ik dat het eind in zicht komt. Ik verlang naar huis, hoe lekker het hier ook is! Ik heb het idee dat ik hier al ruim een half jaar zit, is wel lang genoeg. Hopelijk kan ik in augustus langzaam afkicken in Nederland met een beetje ok weer. Nu naar bed toe, de hele week staat de wekker om half 8, dat is lang niet gebeurd.